Uppfærsla á vefum borgarinnar í dag milli 17.00–18.00. Búast má við truflunum.

Afsakið óþægindin

Erró

Kjarval

Ásmundur

Daði Guðbjörnsson hefur farið ótroðnar slóðir í listsköpun sinni og tileinkað sér sérstæðan og persónulegan stíl. Hugmyndir, tákn og tilvitnanir eru honum óþrjótandi viðfangsefni.

Í kjölfar bankakreppunnar unnu stjórnvöld og samfélagið allt að ótal verkefnum til uppbyggingar og úrbóta. Mikið mæddi á ráðherrum ríkisstjórnarinnar og fólki í öðrum ábyrgðarstöðum. Listamaðurinn átti í samskiptum við fjármálaráðherra, Steingrím J. Sigfússon, á þessum tíma um að fá vinnuföt hans til handargagns. Hann fékk vinnutfötin og vann úr þeim listaverk. 

Verkið er staðsett við Víkina, GrandagarðiHeimar í heimi samanstendur af einföldum formum sem unnin eru í granít, stál, steypu og ál. Verkið, sem er fimm metra hátt er unnið að frumkvæði tölvufyrirtækisins CCP og gefið Reykjavíkurborg í tilefni tíu ára afmælis fyrirtækisins. Nöfn hundraða þúsunda spilara tölvuleiksins EVE Online eru rituð með örsmáu letri í álplötur sem þekja grunn verksins.Þrír skúlptúrar standa á grunnstöpli með nafnaáletrununum og minni stöpli undir verkinu sjálfu. Verkið er hálfhlutbundið með tilvísun í höfuð eða í myndlistarmanninn sjálfan og þar af leiðandi bein tilvísun í eldri verk Sigurðar. Glerveggurinn er hugsaður sem spegill milli heimanna tveggja, raunheima og sýndarveruleikans. Heimarnir tveir spegla hvor annan og að sögn listamannsins sjálfs speglar spegillinn líka hinn stóra heim. Höfuðið er ávalt en sýndarveruleikinn byggist á skörpum línum.  Í tilefni af 20 ára afmæli fyrirtækisins var nýr stöpull settur undir verkið, það hækkað upp og fleiri nöfnum spilara komið fyrir.

Í eigu safnsins eru þrjár teikningar af þessu tagi eftir Ásmund. Þær vísa til sýningarinnar Hola frá árinu 2009, þar sem listamaðurinn skapaði 6 tonna steinsteyptan skúlptúr ásamt myndbandi og ljósmyndum. Verkin voru unnin með aðstoð skólabarna í Reykjavík. Þau grófu holu á Klambratúni sem listamaðurinn fyllti af steypu og sýndi afraksturinn í safninu. Sýningin endurspeglaði viðkvæmt ástand á Íslandi á sínum tíma í kjölfar hruns. Á teikningunum hefur skúlptúrinn öðlast sjálfstætt líf og virðist sveiflast á milli stillansa og byggingarkrana í óræðu ferli á milli uppbyggingar og niðurrifs.

Árið 1963 einkenndist af ákafri tilraunastarfsemi Errós. Í verkum sínum dró hann úr og útrýmdi jafnvel alveg öllum vélrænum tilvísunum og sneri sér í staðinn að annars konar myndum. Hann endaði á því að byggja málverk sín eingöngu á fundnu myndefni, eins og í Geómetrísk matarlyst. Þar stillir hann upp ýmsum sögulegum persónum að viðbættum apa sem allar gleypa í sig abstraktmálverk eftir Robert Delaunay, Auguste Herbin, Kazimir Malevich, Olle Bærtling, Richard Mortensen og Jean Dewasne. Fjórum árum eftir The School of New-Par-Yorkis lýsir Erró enn yfir vanþóknun sinni á abstraktmálverkinu og talar fyrir fígúratífri list, en þó fígúratífri list nýrra forma og efnistaka, í takti við samtímann. Þetta var sannfæringin sem lá að baki yfirlýsingunni í Morgunblaðinu 27. nóvember 1963, þremur vikum fyrir fyrstu ferð Errós til Bandaríkjanna: „Ég er þeirrar skoðunar að í listum verði maður að hefja sína eigin „öldu“ eða hreyfingu“ […]. Dagar figuratífrar og og abstrakt listar eru liðnir. Allt hefur verið sagt, allt hefur verið gert, og þessháttar myndir eru orðnar akademískar. Þær ættu að hverfa, og það er einmitt það sem er að gerast.“

Einar Garibaldi er fæddur á Ísarfirði árið 1964. Hann stundaði nám við Myndlista- og handíðaskóla Íslands 1980-1985 og við Brera Akademíuna í Mílanó 1986-1991.

Verkið er staðsett í höggmyndagarði kvenna við tjörnina.Piltur og stúlka er eitt af fyrstu verkum Þorbjargar. Innblásturinn eru unglingar í fjölskyldu listamannsins, sem bera gælunöfnin Kata og Stebbi. Stebbi hallar sér upp að ljósastaur, renglulegur unglingur og skemmtilega kæruleysislegur, en Kata situr með hendur í skauti og virðist djúpt hugsi.. Styttur Þorbjargar eru aldrei á stöllum heldur eru þær ávallt í nánu og tilgerðarlausu sambandi við umhverfið. Sumar hallast upp að vegg, sitja, standa eða liggja milliliðalaust á gólfinu eða jörðinni. Verkið er hluti nokkurra útiverka í Perlufestinni, listaverkagarði frumkvöðla kvenna í höggmyndalist.

Kristín notast við menntun sína í klassískum hefðum málaralistar, s.s eggtemperu í miðaldastíl og blaðgulli á tré. Verk þessi bera með sér tilvistarspurningar, nánar tiltekið frá sjónarhóli kvenna og stöðu þeirra í samtímasamfélagi. Þau byggjast á tilvísun í trúarlegar helgimyndir og kalla fram hugmyndir um tengsl manns og náttúru, um sjálfið og kvenlíkamann.

Skýr tengsl eru hér við verkið The Anti-Society League Concert frá 1982. Magnús vinnur að því að gera hið óefnislega efnislegt með því að fá hljómsveit til að spila og á tilteknu augnabliki að fá hljómsveitarmeðlimi til að stoppa og halda kyrru fyrir. Síðan tekur hann afsteypu af öllu tóma rýminu, hinu neikvæða rými í herberginu og efnisgerir hann þannig tónlistina og andrúmsloftið í rýminu. Verkið var gert sem hluti af Listahátð Reykjavíkur árið 2013 og það var íslenska hljómsveitin MUCK sem spilaði.

Safneign