Áttu ekki örugglega árskort?

Erró

Kjarval

Ásmundur Sveinsson

Hildur safnar íslenskum jurtunum, sýður þær niður og notar litarefnið sem verður til við suðuna til að lita þráð. Samhliða þessu litar hún annan þráð með akrýllit. Hildur byggir síðan upp flöt frá grunni með því að vefa saman þessa lituðu þræði þannig að „myndin” og flötur málverksins verða eitt og hið sama.

Hildur safnar íslenskum jurtunum, sýður þær niður og notar litarefnið sem verður til við suðuna til að lita þráð. Samhliða þessu litar hún annan þráð með akrýllit. Hildur byggir síðan upp flöt frá grunni með því að vefa saman þessa lituðu þræði þannig að „myndin” og flötur málverksins verða eitt og hið sama. Hildur eignaðist fyrir nokkrum árum landspildu þar sem vex fjölbreyttur gróður. Hann varð grunnur að sýningunni Vistkerfi lita á Listasafni Reykjavíkur – Kjarvalsstöðum árið 2016, þar sem sjá mátti ólík málverk sömu gerðar og hér. Verkin endurspegla hugleiðingar listamannsins um eðli málverksins í gegnum efnivið þess, vinnuaðferðir og uppruna litanna. 

Verkið er búið til úr ljósmynd sem listakonan tók af fossi. Þessi foss er ekki lengur til, því hann hvarf þegar ákveðið var að virkja ána til raforkuvinnslu. Þegar áhorfandinn nálgast verkið kviknar á teljara sem setur af stað tætara. Smám saman tætist myndin upp og eyðileggst. Í verkinu fjallar Rúrí um flókin tengsl manns og náttúru.

Rúrí hefur varið drjúgum hluta ferils síns í þemu tengt umhverfi, vatni og fossum. Í verkum sínum beinir hún meðal annar sjónum að áhrifum vatnsaflsvirkjana. Hún aðhyllist náttúruvernd og er hugsi yfir þeim breytingum sem verða í ágangi manns á náttúruna. Verk þetta heiðrar minningu Sigríðar frá Brattholti, bóndadóttur sem gjarnan er sögð fyrsti náttúruverndarsinninnhér á landi. Hún barðist fyrir vernd hins glæsilega Gullfoss sem hugmyndir voru uppi um að virkja snemma á 20. öld.

Hildigunnur notar fundna hluti í verk sín, alls kyns pappír sem venjulega myndi enda í ruslinu. Hún gerir þessum miðum og blaðsíðum hátt undir höfði með því að útbúa sérstaka snaga og hanka fyrir hvern og einn. Hún bendir á að allt í kringum okkur eru skemmtilegir hlutir sem við tökum sjaldnast eftir og um leið minnir hún á fjöldaframleiðslu neyslusamfélagsins og misjafnt verðmætamat. 

Safneign