Áttu ekki örugglega árskort?

Jóhannes S. Kjarval

Kjarvalsstaðir

Verkin spanna það tímabil sem listmálarinn Jóhannes S. Kjarval var starfandi. Þegar litið er á feril Kjarvals og hann speglaður í verkum samtíðarmanna hans sést hvernig myndlistin tekur breytingum og þróast. Tíðarandi sem var ríkjandi hverju sinni endurspeglast í ólíkum stílbrigðum og verkin gefa innsýn inn í hugðarefni höfunda, umhverfi þeirra og aðstæður. Framan af ríkti rómantísk náttúrusýn en fljótlega kom táknsæi til sögunnar og fyrstu skrefin voru stigin í þá átt að brjóta upp natúralískt myndmál.

Á sýningunni getur að líta myndlistarverk íslenskra listamanna frá um sex áratuga skeiði eftir aldamótin 1900. 

Kjarval var fæddur árið 1885 og lést árið 1972. Himinn og haf eru á milli þessara tímapunkta í menningarsögunni og samfélaginu öllu á heimsvísu. Þetta var tími mikilla félagslegra umbreytinga, iðnvæðingar, þéttbýlisþróunar og tækniframfara. Íslenskir listamenn fóru utan til náms og komu heim með nýjar hugmyndir, innblásnir af þeim straumum og stefnum sem þeir kynntust í Evrópu. Myndlistarmenn eru sannarlega ekki eylönd í heimssögunni heldur takast í verkum sínum á við ólíkar aðstæður, nýjungar, byltingar og átök. Með innreið nútímalegra gilda í íslenskt samfélag þróuðust viðfangsefni og aðferðir listamanna, myndmál var brotið upp og abstraktið ruddi sér til rúms. Nútíminn lagði að í íslensku samfélagi eins og berlega má sjá í framvindu listsköpunar ólíkra listamanna og í ævistarfi Kjarvals. 

Árið 1973, ári eftir að Kjarval féll frá, voru Kjarvalsstaðir vígðir og nefndir eftir honum.  Kjarval er einn af ástsælustu listamönnum þjóðarinnar og hafa verk hans verið til sýnis hér í hálfa öld.

Verk hans og annarra listamanna á sýningunni eru úr safneign Listasafns Reykjavíkur að undanskilinni Fjallamjólk Kjarvals sem er eitt þekktasta verk listamannsins og er fengið að láni frá Listasafni ASÍ.

Kjarval og 20. öldin: Þegar nútíminn lagði að

Ásmundur Sveinsson

Myndhöggvarinn að störfum á vinnustofu sinni.

Ásmundarsafn

Myndhöggvarinn Ásmundur Sveinsson vann verk sín í ólík efni Hann skar út í tré, hjó í stein, mótaði í leir, yfirfærði í steinsteypu auk þess sem hann vann með járn og fundið efni. Mörg hans þekktustu verk eru uppstækkuð og úti undir berum himni víða um borgina. Verk hans urðu til í þrotlausri tilraunamennsku á vinnustofunni þar sem efni, inntak og rými kölluðust á. Þau eru ýmist hlutbundin eða abstrakt og fór Ásmundur í gegnum ýmis ólík tímabil í listsköpun sinni. Á sýningunni hverfum við aftur í tímann og inn á vinnustofu Ásmundar. Við fáum tilfinningu fyrir því sem gerðist á bakvið tjöldin í leit listamannsins að útfærslu sem hentaði hverju sinni fyrir þær hugmyndir sem spruttu fram.

Á sýningunni hverfum við aftur í tímann og inn á vinnustofu Ásmundar.

Undraland var heitið á næsta bóndabæ við þann stað í Laugardal þar sem Ásmundur byggði vinnustofu sína, „kúluhúsið“ við Sigtún. Hann bjó hér ásamt fjölskyldu sinni, byggði við og þróaði einstaka aðstöðu til listsköpunar. Húsið var endurbyggt að hluta og opnað sem listasafn og höggmyndagarður eftir andlát Ásmundar fyrir rúmum 40 árum. Markmið Listasafns Reykjavíkur þennan tíma hefur verið að sýna verk hans í allri sinni fjölbreytni og veita yngri kynslóð listamanna vettvang til að sýna eigin verk í samhengi við þá arfleifð.

Ásmundur Sveinsson (1893–1982) var einn af frumkvöðlum íslenskrar höggmyndalistar. Hann stundaði nám við Sænsku listakademíuna í Stokkhólmi, dvaldist nokkur ár í París og ferðaðist um Grikkland og Ítalíu. Ásmundur hélt alla tíð tryggð við þá afstöðu að listin ætti erindi til fólksins og ætti heima á meðal þess. Hann var kallaður alþýðuskáldið í myndlist og án efa á sú hugsjón rætur að rekja til lífsafstöðu hans ekki síður en höggmyndahefðarinnar.

Ásmundur Sveinsson: Undraland

Erró

Hafnarhús

Listasafn Reykjavíkur varðveitir heilstætt safn verka eftir listamanninn og er Hafnarhús vettvangur reglulegra sýninga á verkum hans. Þessi yfirlitssýning endurspeglar litríkan ferli listamannsins en á löngum ferli hefur hann fengist við ýmsa miðla myndlistarinnar. Þar má finna allt frá gjörningum, vídeólist, grafík, fjölfeldi og klippimyndum, til stórra verka í almannarými og málverka á öllum skala, sem hafa unnið honum verðugan sess í evrópskri listasögu.

Erró er á meðal þeirra íslensku listamanna sem náð hafa fótfestu í heimi alþjóðlegrar myndlistar. 

Á þessari sýningu verða helstu verk listamannsins og tækifæri til að kynnast ólíkum viðfangsefnum hans svo sem ádeilu á neyslusamfélagið, pólitísk deilumál og þá ofgnótt upplýsinga sem einkennir nútíma samfélag. 

Listamaðurinn Erró, fæddur Guðmundur Guðmundsson árið 1932 í Ólafsvík á Snæfellsnesi, var í fararbroddi evrópsku framúrstefnunnar á sjöunda áratugnum. Í listasögu þessa tímabils er nafn hans ekki aðeins tengt endurnýjun fígúratífs myndmáls, vegna uppfinningar hans á frásagnarmálverkum sem byggja á samklippi, heldur einnig við hræringar sem á sínum tíma voru kenndar við uppákomur og tilraunakvikmyndir. Erró sækir innblástur í hnattvædda veröld okkar með sínu látlausa flæði mynda og upplýsinga.

Yfirlitssýning þessi rekur feril Errós og er leitast við að endurspegla fjölbreytileika ferilsins allt fram til nýjustu verka hans. Sýningin bregður upp mynd af glæsilegum ferli Errós og byggir á listaverkagjöf listamannsins til Reykjavíkurborgar. Árið 1989 tók Reykjavíkurborg við stóru safni, um 2000 verkum eftir listamanninn, auk skjala og annarra gagna sem hafa mikið gildi fyrir rannsóknir sem snerta listamanninn og samtíma hans. Safnið hefur vaxið jafnt og þétt síðustu árin og telur nú um 4000 listaverk. Errósafninu var fundinn staður í Hafnarhúsi og var gjöfin grunnur þess að Listasafn Reykjavíkur hóf starfsemi í húsinu. Sýningar úr safni Errós eiga sér þar fastan sess en með þeim er leitast við að gefa innsýn í ólíkar áherslur í verkum hans.

Erró: Remix

Kristín Gunnlaugsdóttir

Kristín Gunnlaugsdóttir, Sköpunarverk I, 2013

Kristín er einn afkastamesti og ástsælasti listamaður samtímans sem á að baki fjölmargar viðamiklar sýningar og verk víða í opinberri eigu.

Á sýningu Kristínar Gunnlaugsdóttir í Vestursal Kjarvalsstaða öðlumst við einstaka sýn á mannlega tilveru og tilfinningalíf. 

Kristín Gunnlaugsdóttir hefur vakið athygli fyrir að vera óhrædd við að brjóta upp myndmál sitt og aðferðir. Hún sækir í aldagamlar hefðir íkonamálunar og skapar fígúratíf málverk sem byggjast á margslungnu táknkerfi. Þá vinnur hún abstraktverk sem kallast á við tjáningarmáta módernismans, sem og vandlega útfærð útsaumsverk sem byggja á skjótunnum skissum - svo nokkur dæmi séu tekin. Á sýningunni fæst gott yfirlit yfir feril listakonunnar um leið og þar má sjá ný og óvænt verk sem sérstaklega eru unnin að þessu tilefni.

Í verkum sínum miðlar Kristín tilfinningum, almennri og persónulegri reynslu. Grunnurinn að listsköpun hennar liggur í ótæmandi áhuga á mannslíkamanum. Líkaminn birtist ekki sem hlutlaust form heldur sem lifandi farvegur tilfinninga, sjálfsmyndar og andlegrar leitar. Hún er meistari í að fanga augnablik kyrrðar og berskjöldunar, þar sem líkamar – einkum kvenlíkamar – birtast í huglægu rými, upphöfnu, draumkenndu, kómísku eða hversdagslegu. Í gegnum myndir hennar má skynja hvernig hún nálgaðist viðfangsefnið með virðingu, forvitni og næmni fyrir því hvernig líkaminn og myndmálið geta tjáð það sem ekki verður sagt með orðum. Sérvaldar vísbendingar fylgja með, stelling, hlutur, litur eða áferð, sem styðja áhorfendur í að nema hið ósagða.

Kristín Gunnlaugsdóttir er fædd 1963 og nam myndlist í Myndlistarskólanum á Akureyri og Myndlista- og handíðaskóla Íslands á árunum 1983-88. Þá fór hún utan og lagði stund á íkonamálun í Fransescane Missionarie di María klaustrinu í Róm og þá tók við listnám við Ríkisakademíuna í Flórens á Ítalíu árin 1987-93. Kristín er níundi listamaðurinn sem valinn er til þátttöku í sýningaröð Listasafns Reykjavíkur á Kjarvalsstöðum, þar sem farið er yfir feril lykilpersóna í íslensku listalífi. Hvert og eitt þeirra er valið með tilliti til einstaks framlags þeirra og sérhæfingar á sínu sviði, bæði hvað viðvíkur miðlum, aðferðum og viðfangsefnum. Slík stöðutaka á sér stað í framsetningu lykilverka frá ólíkum tímum í Vestursal Kjarvalsstaða og útgáfu sýningarskrár þar sem fjallað um ferilinn í samhengi listasögunnar og samtímans.

Kristín Gunnlaugsdóttir: Ósagt

Steina Vasulka

Svarthvít mynd af Stenu að spila á fiðlu.

Sýningin er fyrsta stóra yfirlitssýningin á verkum Steinu hér á landi.  Með verkum sínum hefur hún tengt saman vídeólist, tónlist og tækni á einstaklega skapandi og frjóan hátt. Sýningin var upphaflega skipulögð í Bandaríkjunum undir heitinu Playback og sett þar upp á tveimur söfnum árið 2024 en hér á landi verður hún viðameiri að umfangi og inntaki. Rakinn verður listrænn ferill Steinu frá upphafi til samtímans og birtir sýningin í heild því afar áhugaverða mynd af þróun tækni og listar á síðustu áratugum.

Steina er einn helsti frumkvöðull vídeólistar og nýmiðlunar í heiminum og brautryðjandi og áhrifamanneskja á sviði samtímalistar hérlendis. 

Steina (fædd Steinunn Briem Bjarnadóttir, 1940) lærði fiðluleik í Reykjavík og Prag, og flutti til New York árið 1965 með eiginmanni sínum, Woody Vasulka. Í lok sjöunda áratugarins hóf hún að einbeita sér að myndbandsverkum og stofnaði árið 1971 The Electronic Kitchen (síðar The Kitchen), sem var goðsagnakenndur sýningar- og samkomustaður fyrir hljóð- og myndbandslistamenn í New York. Hún flutti til Buffalo árið 1973 þar sem hún þróaði vinnu sína að myndlist og tæknirannsóknum enn frekar. Frá árinu 1980 hefur hún búið í Santa Fe í Nýju-Mexíkó, sýnt reglulega víða um heim og eru mörg verka hennar talin til lykilverka í sögu vídeólistar.

Listasafn Íslands og Listasafn Reykjavíkur munu sameiginlega standa að sýningunni sem verður opnuð 4. október 2025 og lýkur 11. janúar 2026. Hún fer fram í fjórum sýningarsölum Listasafns Íslands við Fríkirkjuveg og fjórum sölum Listasafns Reykjavíkur – Hafnarhúsi við Tryggvagötu. Sýningin er skipulögð af MIT List Visual Arts Center í samvinnu við Buffalo AKG-listasafnið. Sýningarstjórar eru Natalie Bell, MIT List Visual Arts Center, og Helga Christoffersen, Buffalo AKG-listasafninu. Hérlendis stýra verkefninu Markús Þór Andrésson og Pari Stave.

Komdu í ævintýralegt ferðalag milli Listasafns Reykjavíkur og Listasafns Íslands um sýninguna Steina: Tímaflakk með aðstoð sérstaks þrautapassa.

Krökkum á öllum aldri er boðið að leysa skemmtilegar þrautir á báðum söfnum, safna stimplum og skila passanum inn til að komast í spennandi verðlaunapott. Dregið út reglulega yfir sýningartímann.

Öll börn sem koma á safnið fá passann frítt, hann má nálgast í móttöku safnanna. 

Ertu tilbúin/n að taka þátt í tímaflakkinu?

Steina: Tímaflakk

Sara Riel

Svarthvít mynd Sara Riel í Ásmundarsafni

Með hvaða hætti hendum við reiður á náttúrunni, flokkum, skilgreinum og gerum til hennar tilkall? 

Náttúran birtist í verkum Söru með ýmsum hætti og þá liggja til grundvallar tengsl manns og umhverfis. 

Viðfangsefni Söru Riel eru flóra, fána, veðurfar og jafnvel himingeimurinn. Hún notar einstaka handverksfærni sýna og útsjónarsemi til að skapa grípandi, sjónræna túlkun á aðkallandi málefnum. 
Snemma veturs 2024 leit dagsins ljós nýtt útilistaverk eftir Söru í undirgöngum við Öskjuhlíð nærri Veðurstofunni. Þar vann hún út frá hugmyndum um veðrið, bæði með myndrænum hætti en líka út frá því hvernig veður birtist í tungumáli og sögu. Þekkt eru verk hennar á húsgöflum í Æsufelli (Fjöður), á Skúlagötu (Glitur) og víðar. Bæði eiga það sammerkt að sækja í myndheim náttúrunnar, fugla og sjávardýr, en í meðhöndlun Söru verða til ný fyrirbæri sem vekja undrun og athygli.

Undraland er verkefni tileinkað sögu Ásmundarsafns. Þar var heimili og vinnustofa Ásmundar Sveinssonar myndhöggvara (1893-1982) sem hann hannaði sjálfur og byggði á árunum 1942-1950. Lóðin var í túnfæti bæjar sem hét Undraland. Ásmundur ánafnaði Reykjavíkurborg húsið og verk sín eftir sinn dag og var þar stofnað safn helgað minningu hans árið 1983. Þá fjóra áratugi sem listamaðurinn starfaði í húsinu var það vettvangur frjórrar listsköpunar. Yfir allt árið 2025 er listamönnum boðin aðstaða í húsinu til þess að vinna að eigin verkum í vinnslu eða hvers konar ferli.

Sara Riel (1980) nam myndlist við Listaháskóla Íslands og Weißensee-listaháskólann í Berlín þaðam sem hún brautskráðist árið 2006. Hún er kunn fyrir veggverk í almannarými en um leið á hún verk víða í söfnum og hefur sýnt um víðan völl.


Undraland: Sara Riel með verk í vinnslu

Sá heimur hefur haft áhrif á listsköpun hennar, einkum hugmyndir um mörk raunveruleika og sviðsetningar, sannleika og fölsunar. 

Amanda hefur meðfram myndlist unnið við leikmyndahönnun í kvikmyndum. 

Þá hefur Amanda sótt innblástur í rannsóknir og tilgátur um eðli sjónskyns, allt sem mannsaugað greinir en um leið hvað fellur utan sjónsviðs okkar.
Undanfarið hefur Amanda meðal annars tileinkað sér nýjar rannsóknir sem eiga sér stað í Japan á sviði gervigreindar. Henni er hugleikið með hvaða hætti skynjun hefur áhrif á framgang þekkingar, hvernig ómótuð vitund tekur inn upplýsingar sér til framdráttar á öðrum og óræðari forsendum en vitsmunalegum. 

Undraland er verkefni tileinkað sögu Ásmundarsafns. Þar var heimili og vinnustofa Ásmundar Sveinssonar myndhöggvara (1893-1982) sem hann hannaði sjálfur og byggði á árunum 1942-1950. Lóðin var í túnfæti bæjar sem hét Undraland. Ásmundur ánafnaði Reykjavíkurborg húsið og verk sín eftir sinn dag og var þar stofnað safn helgað minningu hans árið 1983. Þá fjóra áratugi sem listamaðurinn starfaði í húsinu var það vettvangur frjórrar listsköpunar. Yfir allt árið 2025 er listamönnum boðin aðstaða í húsinu til þess að vinna að eigin verkum í vinnslu eða hvers konar ferli.

Amanda Riffo (1977) er frönsk-sílesk myndlistarkona sem hefur verið búsett í Reykjavík frá árinu 2012. Hún útskrifaðist frá École nationale supérieure des beaux-arts árið 2002 með MA-gráðu í myndlist. Amanda hlaut verðlaunin myndlistarmaður ársins 2024 fyrir sýninguna House of Purkinje í Nýlistasafninu.


Undraland: Amanda Riffo með verk í vinnslu

Elsa Jónsdóttir

Hún þróar tákn sem hún umbreytir til þess að kalla fram nýja merkingu tengda viðfangsefnum sínum. Á einn bóginn getur formfræði hins skrifaða orðið að sérstæðu myndrænu tungumáli. Á þessari sýningu er áherslan hins vegar á það hvernig hljóð og hlustun verða að innsetningu sem höfðar til skilningarvitanna.

Í verkum sínum skoðar Elsa sérstaklega tilfærslu forms í skilning, nokkurs konar formfræði tungumálsins.

Skúlptúrar, hljóðmynd og innsetning ljósa í D-sal í Hafnarhúsinu bjóða upp á margþættan lestur. Við fyrstu sýn má greina gamansemi; form, hljóð og dularfull lýsing mynda líflegt samspil. Við nánari athugun, þegar við leyfum okkur að leggja raunverulega við hlustir, vakna róttækari fagurfræðilegar spurningar: Getur mannleg skynjun verið tjáð í gegnum form? Er athygli virkt ferli sköpunar?
Hugurinn blómstrar þegar hlustun verður sjón. Hlustun er athygli. Að hlusta er skilningur. Að hlusta er ást.

Í verkum sínum leggur Elsa stund á formfræði tungumálsins, letur, orð og tilvísanir. Hún rannsakar lestur í sínum víðasta skilningi og færir hugrenningar sínar í tákn, form og stafi. Á síðustu árum hefur hún fært sig úr tvívíðum verkum í almanna­rými yfir í þrívíðan skúlptúr. Elsa hefur lengi starfað innan myndlista­tvíeykisins Krot & Krass, en hafa þau unnið ótal veggverk bæði hér heima og erlendis. Elsa hefur tekið þátt í rekstri fjölmargra listamannarýma í Reykjavíkurborg og þar má sérstaklega nefna Fúsk í Gufunesi.

Sýningaröðin í D-sal hóf göngu sína árið 2007. Hér er listamönnum sem hafa mótandi áhrif á íslenska myndlistarsenu boðið að halda sína fyrstu einkasýningu í opinberu safni.

D52 Elsa Jónsdóttir: Ljáðu eyra

Halldór Ásgeirsson

Í verkum sínum vinnur hann með undirstöður hins náttúrulega efnisheims út frá þeirri hugmyndafræði að þar eigi sér stað stöðug tilfærsla orku á milli sviða.

Síbreytilegur sköpunarkraftur jarðar er Halldóri hugleikinn. 

Sérstakt rannsóknarefni Halldórs er til umfjöllunar í Ásmundarsafni, Skaftáreldar, sem urðu á Íslandi á 18. öld. Hið mesta hraunrennsli jarðar síðustu þúsund ár hafði ekki aðeins áhrif á jarðsöguna og olli veðurfarsbreytingum á ákveðnum stöðum í heiminum, heldur markaði ennfremur spor í mannkynssögunni. Halldór vinnur að því að kortleggja þessi tengsl og hlutgera í listaverkum sem verða til í við umbreytingu efnis við hraunbræðslu og í tilraunum með brennistein.

Undraland er verkefni tileinkað sögu Ásmundarsafns. Þar var heimili og vinnustofa Ásmundar Sveinssonar myndhöggvara (1893-1982) sem hann hannaði sjálfur og byggði á árunum 1942-1950. Lóðin var í túnfæti bæjar sem hét Undraland. Ásmundur ánafnaði Reykjavíkurborg húsið og verk sín eftir sinn dag og var þar stofnað safn helgað minningu hans árið 1983. Þá fjóra áratugi sem listamaðurinn starfaði í húsinu var það vettvangur frjórrar listsköpunar. Yfir allt árið 2025 er listamönnum boðin aðstaða í húsinu til þess að vinna að eigin verkum í vinnslu eða hvers konar ferli.

Halldór Ásgeirsson (1956) stundaði nám í myndlist við Parísarháskóla nr. 8 árin 1977-80 og 1983-86. Hann hefur dvalið mislengi um víða veröld, m.a. í Austurlöndum fjær, Mexíkó og Japan þar sem hann dvaldi á árunum 2003 - 07 og starfaði m.a. með þriðju kynslóð hins þekkta Gutai-listhóps sem var brautryðjandi í gjörningum og innsetningum á 6. áratugnum. Ferðalög Halldórs hafa skilað sér með ýmsum hætti í listsköpun hans. Halldór er nú búsettur í Reykjavík en starfrækir jafnframt vinnustofu í Búðardal.



Undraland: Halldór Ásgeirsson með verk í vinnslu

Hrafnkell Sigurðsson

Jóhanna Bogadóttir

Ragna Róbertsdóttir

Rúrí

Alessa Brossmer

Sú kenning ljær sýningunni yfirskriftina, Höfuðskepnur. 

Að fornu var efnisheimi jarðar skipt í fjögur frumefni: Jörð, vatn, loft og eld. 

Hér eru kynnt nýleg verk samtímalistamanna sem kalla með ólíkum hætti fram hugrenningartengsl við þessa frumkrafta náttúrunnar. Breytingar í umhverfinu eru til skoðunar í verkum sex listamanna sem beina sjónum að ummyndun ólífræns efnis, eins og bráðnun, storknun, uppgufun og kristöllun. Umfang og hröðun náttúrulegra ferla allt í kring minna okkur á að veröldin er á heljarþröm. Hvert stefnir og hvað tekur við?    

Sýningin er hluti af stærra verkefni. Árið 2024 tók Listasafn Reykjavíkur fyrir hönd Reykjavíkurborgar þátt í samstarfi við Ósló í Noregi og í Cluj-Napoca í Rúmeníu tengt Loftslagsborgum Evrópu. Markmiðið var að skiptast á hugmyndum um það hvernig hvetja mætti ungt fólk til vitundar og samtals um loftslagsmál í gegn um myndlist, listsköpun og -upplifun. Þáttur í framlagi Listasafns Reykjavíkur er spennandi fræðsluverkefni í sumar. Safnið tekur á móti nemendum Vinnuskóla Reykjavíkur í Hafnarhúsi, einum hópi á dag, þar sem þau fá tækifæri til þess að njóta lista, fara í leiki, skapa eigin verk og eiga í fjörugum samræðum. Verkefninu lýkur með uppsetningu sýningar í fjölnotasal á afrakstri verkefnisins á Menningarnótt. Sýningin Höfuðskepnur er lykilþáttur í heimsókn ungmennanna.

Listamenn sem eiga verk á sýningunni eru Alessa Brossmer, Hrafnkell Sigurðsson, Jóhanna Bogadóttir, Ragna Róbertsdóttir, Rúrí og Þorbjörg Jónsdóttir.


Höfuðskepnur

Jo Pawlowska 

Sadie Cook

Á 51. sýningu D-sal sýningarraðarinnar tekur á móti þér gífurlegt magn ljósmynda og kvikra mynda í nýrri innsetningu eftir Sadie Cook og Jo Pawlowska. Myndefnið inniheldur sviðsetta drauma, bjöguð vídeó, skjáskot af samtölum á síðkvöldum, pixlaðar sjálfur og læknaskýrslur. Hvert verk endurspeglar leit listamannanna  að ummerkjum lifaðrar reynslu á eigin líkama.  Leyfðu þér að flæða, blandast og leysast upp í vídd þar sem stigveldi tvíhyggjunnar er hafnað og jafnvægi kemst á í óreiðu og óræðni. 

Alltumlykjandi tvíhyggja sem sundrast og sameinast aftur.

Tilveran mótast af látlausri tvíhyggju þar sem við flokkum nánast allt í andstæður. Gott eða illt, ljós eða myrkur, fortíð eða nútíð, ríkur eða fátækur, veikur eða heilbrigður, sársauki eða sæla, stafrænt eða líkamlegt, karl eða kona. Í hverju pari skynjum við nánast undantekningarlaust yfirburði eins yfir öðru. Stundum augljóslega, stundum fer það leynt. Sýningin byggist á möguleikanum að geta verið til fyrir utan áskapaða tvíhyggju. Hið listræna samstarf þrífst í núningnum sem myndast þegar þráin nuddast upp við viðkvæmt líf. Sadie og Jo kanna óteljandi möguleika, suma undraverða, aðra hversdagslega, sem leynast í sprungunum. 

Innsetningin myndar tvo skáskorna ása í rýminu sem færast annars vegar frá hreyfingu yfir í kyrrð, og hins vegar frá hinu opinbera til hins persónulega. Skali og staðsetning myndaklasanna móta ásamt þínu sjónarhorni sveimandi ferli sýningarinnar. Með því að leika sér með áferð, lága upplausn, samsafn ljósmynda og vídeó skapa listamennirnir rými til að deila berskjöldun sinni.

Samstarf Sadie Cook og Jo Pawlowska spratt upp af því að hvort um sig var með snoðkoll. Það þróaðist áfram í samtölum um hár, sjálfið, sjálfsmynd, uppbrot línulegrar framvindu og internetið. Listrænt samkurl hófst fyrir alvöru einn sólskinsdag í maí 2024 þegar Jo tók fyrsta skammtinn af testósteróni á meðan Sadie dýfði fótunum í slím og smellti af mynd á bleika plastmyndavél. Sýningin _Allt sem ég vil segja þér_ er afrakstur árs langrar samvinnu þar sem hvert verk er eignað báðum listamönnum.

Sýningaröðin í D-sal hóf göngu sína árið 2007. Hér er listamönnum sem hafa mótandi áhrif á íslenska myndlistarsenu boðið að halda sína fyrstu einkasýningu í opinberu safni.

Þakkir:  
Diljá Þorvaldsdóttir, Cari, Sasa Lubinska, Ljósmyndaskólinn, Stuart Richardson, Jax, Guðbjörg Theresía Einarsdóttir, Andie Sophia Fontaine, Megan Auður, Eliza
Adam Thompson, Alex Diljar Birkisbur Hellsing, H. Pállson, Sigurborg Rögnvaldsdóttir, Þorgerður, Pari, Ania Piechura, Agnes Ársælsdóttir, Hyacinth Schukis, Craig, Óðinn, Heiðrún Sæmundsdóttir, Sarah, Helena, Hallgerður, Vala Sigþrúðar Jónsdóttir, Melissa Guido, Claudia Hausfeld, Hannes, Jón, Odda, Regn Sólmundur Evu.



Sýningin er styrkt af Myndlistarsjóði.

D51 Sadie Cook og Jo Pawlowska: Allt sem ég vil segja þér

Jóhannes Sveinsson Kjarval, vatnslitur á pappír

Á sýningunni er sjónum beint að fantasíuverkum Kjarvals sem innihalda dulspekilegar og trúarlegar vísanir og táknmyndir. Auk verka Kjarvals eru sýnd málverk Einars Jónssonar sem fengin eru að láni frá Listasafni Einars Jónssonar.

Fantasíurnar, sem gjarnan innihalda huldufólk, dulrænar verur og táknmyndir, áttu eftir að fylgja honum alla ævi...

Kjarval ferðaðist mikið á lífsleiðinni, bæði um eigið land og útlönd. Hann varð fyrir áhrifum frá fólki og nærumhverfi sínu, las mikið og kynnti sér strauma og stefnur sem ríkjandi voru. Meðal áhrifavalda í lífi listamannsins má nefna kollega hans og vin, Einar Jónsson myndhöggvara (1874-1954), og enska listamanninn William Blake (1757-1827). Kjarval kynntist Einari í London árið 1911 þegar þeir dvöldu þar samtíða um þriggja mánaða skeið og varð vel til vina. Einar var þekktur fyrir goðsöguleg og trúarleg myndefni og lagði áherslu á táknrænar merkingar í höggmyndum sínum og málverkum. Í bókum og á söfnum stórborgarinnar komst Kjarval svo í kynni við verk Blakes. Hann var eitt fremsta rómantíska skáld Englands og þekktur fyrir fínlegar og dulúðugar teikningar, hlaðnar trúarlegum táknum og vísunum.

Á sýningunni hefur verið safnað saman verkum Kjarvals sem eiga það sameiginlegt að vera sprottin úr hugarheimi handan þess sem er áþreifanlegt og auðskiljanlegt. Verkin eru ýmist með skýrar trúarlegar vísanir í Biblíuna og kristileg minni eða eru óræðari fantasíur hlaðnar táknum, hinu yfirskilvitlega og dulræna. Slík hugðarefni bjuggu í Kjarval alla tíð en eftir dvölina í London og viðkynnin af heimslistinni og innsýn í alþjóðlegan táknheim symbólisma má greina breytingu í áherslum og stílbrigðum sem Kjarval átti svo eftir að þróa á sinn persónulega hátt í gegnum allan ferilinn.

Sýnd verða verk frá öllum ferli Kjarvals. Árið 1908 hélt hann sína fyrstu sýningu í Reykjavík og sýndi þar fyrsta sinni fantasíuverk, þá 22 ára gamall, þegar hann hafði ekki enn farið til London eða hlotið formlega listmenntun. Fantasíurnar, sem gjarnan innihalda huldufólk, dulrænar verur og táknmyndir, áttu eftir að fylgja honum alla ævi og taka breytingum og þróast í gegnum ferilinn. Fyrir og í kjölfar London-dvalarinnar gerði Kjarval þó nokkuð af svokölluðum „draumalands-verkum“ sem gjarnan birta órætt landslag, fossa og verur í landslagi og er ætlunin að safna saman eins mörgum af þessum myndum og hægt er.

Jóhannes Sveinsson Kjarval (1885-1972) er einn ástsælasti listamaður þjóðarinnar og fjölbreytt lífsverk hans nær yfir fjölda málverka af náttúru landsins, kynjaverum og fólkinu í landinu. Árið 1968 ánafnaði Kjarval Reykjavíkurborg stóran hluta listaverka sinna og persónulegra muna og hafa verk hans verið kynnt með ýmsu móti frá því Kjarvalsstaðir voru opnaðir árið 1973.

Draumaland

Töfrabrögð -
Pizza - 
Skrásetning - 
Vindorka - 
Neysluhyggja - 
Skömm - 

Listasafn Reykjavíkur hýsir útskriftarsýningu nemenda á BA stigi í myndlistardeild, hönnunardeild og arkitektúrdeild Listaháskóla Íslands.

Á samsýningu útskriftarnemenda Listaháskóla Íslands sýna yfir 70 nemendur í myndlist, hönnun og arkitektúr útskriftarverkefni sín. Verkin gefa innsýn inn í rannsóknir og vinnuferli nemenda síðustu ár, þar sem þau hafa þróað faglega nálgun og aðferðir.

Á sýningunni takast nemendur á við marghliða viðfangsefni með ólík tól í farteskinu. Í verkum þeirra endurspeglast vangaveltur um hamfarir, gestaþrautir og samfélagslegt sinnuleysi – pólitískar yfirlýsingar og góðlátlegt grín. Nemendur gera tilraunir með bæði efni og inntak. Niðurstöður fá form í ólíkum miðlum: Í höttum, málverkum, letrum og kynslóðahúsum veðurfara svo fátt eitt sé nefnt.

Allt þetta og meira innifalið.

Viðburðir og gjörningar sem verða á safninu á meðan á sýningu stendur verða settir inn síðar.

Allt innifalið

Ásta Fanney Sigurðardóttir

Sem gjörningalistamaður hefur hún komið fram við ýmis tækifæri og látið reyna á samskipti við áhorfendur. Tungumálið er mikilvægur þáttur í verkum hennar, möguleikar þess og takmarkanir og spurningar vakna um hvað taki við þegar því sleppir. 

Í verkum Ástu Fanneyjar er sterk tilfinning fyrir flæði, breytingum og hverfulleika. Hún hefur ekki bundist ákveðnum miðli en komið við á flestum þeim vígstöðvum sem kalla mætti tímatengdar.

Ásta Fanney hyggst nýta tímann í Undralandi til þess að henda reiður á því sem hún hefur unnið að á síðustu árum. Verkefnið liggur ekki ljóst fyrir enda má segja að það sem einkenni feril hennar sé að hlutir koma og fara, eitthvað verður til úr engu en hverfur jafnóðum á braut. Sem einhvers konar markmið hefur Ásta Fanney einsett sér að miðla niðurstöðum sínum í bókarformi.
Undraland er verkefni tileinkað sögu Ásmundarsafns. Þar var heimili og vinnustofa Ásmundar Sveinssonar myndhöggvara (1893-1982) sem hann hannaði sjálfur og byggði á árunum 1942-1950. Lóðin var í túnfæti bæjar sem hét Undraland. Ásmundur ánafnaði Reykjavíkurborg húsið og verk sín eftir sinn dag og var þar stofnað safn helgað minningu hans árið 1983. Þá fjóra áratugi sem listamaðurinn starfaði í húsinu var það vettvangur frjórrar listsköpunar. Yfir allt árið 2025 er listamönnum boðin aðstaða í húsinu til þess að vinna að eigin verkum í vinnslu eða hvers konar ferli.

Ásta Fanney Sigurðardóttir (1987), fæst við myndlist, ljóðlist, kvikmyndagerð og tónlist. Hún hefur sýnt og flutt verk sín á söfnum og hátíðum víða um heim, meðal annars í Listasafni Reykjavíkur, Ars Longa, Onassis og MOT og var tilnefnd til Bernard-Heidsieck-Centre Pompidou verðlaunanna í Frakklandi árið 2021. Ásta Fanney fer sem fulltrúi Íslands á tvíæringinn í myndlist í Feneyjum árið 2026.


Undraland: Ásta Fanney með verk í vinnslu 

Anna Hallin

Anna Hrund Másdóttir

Auður Lóa Guðnadóttir 

Edda Jónsdóttir

Erla Þórarinsdóttir

Geirþrúður Finnbogadóttir Hjörvar

Gjörningaklúbburinn

Helga Páley Friðþjófsdóttir

Hildigunnur Birgisdóttir

Ingibjörg Sigurjónsdóttir 

Ingunn Fjóla Ingþórsdóttir

Katrín Inga Jónsdóttir Hjördísardóttir

Kristín Morthens

Margrét H. Blöndal

Sirra Sigrún Sigurðardóttir

Una Björg Magnúsdóttir

Una Margrét Árnadóttir 

Olga Bergmann

Katrín Elvarsdóttir

Helena Margrét Jónsdóttir 

Hekla Dögg Jónsdóttir

Þóra Sigurðardóttir

Þórdís Aðalsteinsdóttir

Þórdís Aðalsteinsdóttir, Kapall, 2023

List er okkar eina von! er yfirskrift þriggja ljósmynda sem fanga gjörning Katrínar Ingu Jónsdóttur Hjördísardóttur. Þar kinkar hún kolli til Carolee Schneemann sem framdi gjörning snemma á sjöunda áratugnum sem Erró skrásetti í ljósmyndaseríu á sínum tíma og er varðveitt í safneign Listasafns Reykjavíkur. Verk Katrínar dregur fram áratuga tímabil þrotlausrar baráttu kvenna fyrir því að öðlast pláss á myndlistarsviðinu. Þegar litið er til þess árangurs sem náðst hefur verður sá tími afstæður, bæði er ótrúlegt til þess að hugsa hversu stutt er síðan listsköpun kvenna var jaðarsett og um leið er furðulegt að enn sé nokkuð langt í land að fullu jafnrétti sé náð. 

Sýningin List er okkar eina von! státar af nýjum aðföngum eftir núlifandi konur.

Listasafn Reykjavíkur heldur utan um 17 þúsund færslur í safnskrá sinni og þar hallar verulega á hlut kvenna. Fyrir þessu eru ýmsar skýringar, stofn safneignar í upphafi var að mestu verk karla, safnið varðveitir þrjú yfirgripsmikil einkasöfn karla og innkaup fyrr á tímum voru karllæg. Síðustu ár hefur orðið vitundarvakning, bæði hvað varðar safneignina og sýningadagskrána. Unnið hefur verið markvisst að því að rétta hlut kvenna í sögu og samtíma með átaki í aðföngum, rannsóknum og miðlun. 

Sýningin List er okkar eina von! státar af nýjum aðföngum, innkaupum og gjöfum, eftir núlifandi konur. Hér má sjá verk kvenna á öllum aldri, unnin í ýmsa miðla og með tilvísanir í ólík viðfangsefni. Sýnd eru verk úr veglegri gjöf Gjörningaklúbbsins til safnsins, auk verka sem hafa verið keypt á síðustu fimm árum. Auk Gjörningaklúbbsins (Eirún Sigurðardóttir, Jóní Jónsdóttir og Sigrún Hrólfsdóttir) eru verk eftir fjölmargar valinkunnar listakonur þeirra á meðal eru Anna Hallin, Anna Hrund Másdóttir, Arna Óttarsdóttir,  Auður Lóa Guðnadóttir, Edda Jónsdóttir, Erla Þórarinsdóttir, Geirþrúður Finnbogadóttir Hjörvar, Hekla Dögg Jónsdóttir, Helena Margrét Jónsdóttir, Helga Páley Friðþjófsdóttir, Hildigunnur Birgisdóttir, Ingibjörg Sigurjónsdóttir, Ingunn Fjóla Ingþórsdóttir, Katrín Elvarsdóttir, Katrín Inga Jónsdóttir Hjördísardóttir, Kristín Morthens, Margrét H. Blöndal, Olga Bergmann, Sirra Sigrún Sigurðardóttir, Una Björg Magnúsdóttir, Una Margrét Árnadóttir og Þórdís Aðalsteinsdóttir.

Sýningarstjóri er Ólöf Kristín Sigurðardóttir


List er okkar eina von! 

Ásta Ólafsdóttir

Brynhildur Þorgeirsdóttir

G.Erla – Guðrún Erla Geirsdóttir

Harpa Björnsdóttir

Margrét Jónsdóttir

Rúna Þorkelsdóttir

Svala Sigurleifsdóttir

Erla Þórar­ins­dóttir, Eldfjall í öll lönd eða bombur handa hverjum og einum, 1983.

Á sýningunni er leitast við  að skoða flókið tengslanet, sterkan vef og djarft frumkvæði kvenna sem einkenndi þennan tíma listrænnar nýsköpunar.

Ólga: Frumkvæði kvenna í íslenskri myndlist á 9. áratugnum er samsýning sem fjallar um afgerandi hlutverk kvenna í mótun íslenskrar listasenu á miklum umbreytingatímum níunda áratugs liðinnar aldar.

Á áttunda áratugnum lagði önnur bylgja femínisma grunninn að kvenfrelsisbaráttu um allan hinn vestræna heim sem leiddi af sér aukinn sýnileika kvenna og ýmsar breytingar innan stofnana. Með því að byggja á ávinningi áttunda áratugarins, sem oft hefur verið kallaður 
„kvennaáratugurinn,“ færði níundi áratugurinn konum frekari réttindi og skoraði ríkjandi viðmið listheimsins á hólm. Þessi kvennabarátta lagði því grunninn að nýjum áskorunum næstu kynslóða myndlistarkvenna sem ýttu enn við mörkum samtímalista. 

Á meðan Ísland gekk í gegnum verulegar félagslegar og menningarlegar breytingar, stigu konur fram sem róttækar raddir, sigldu inn í og mótuðu listheim sem var að mestu leyti karllægur. Með samstöðu og sameiginlega sýn á lofti ruddu þær nýjar brautir í tjáningu, frá gjörningum til hugmyndalista, og endurskilgreindu listhugtakið. Ólga varpar ljósi á samvinnu og tengslanet þessara listakvenna, gagnkvæman  stuðning og ástríðu, en þær sprengdu upp fyrirframgefnar væntingar um leið og þær lögðu grunn að nýrri framtíðarsýn.

Sýningin er afrakstur árslangrar rannsóknarvinnu þar sem áhersla hefur verið lögð á samtöl við listamenn og leit að óþekktum verkum. Verkin endurspegla fjölbreyttan sköpunarhátt listakvennanna og hefur að geyma gjörninga, vídeó, ljósmyndir, skúlptúr, prentverk. Listinn er ekki tæmandi, en hvert einasta valið verk birtist ekki aðeins sem einstök höfundasýn heldur fellur verkið einnig inn í stærra sögulegt samhengi listrænna samskipta og áhrifa. Mörg verkanna, auk efnis úr skjalasöfnum, eru nú sýnd í fyrsta sinn síðan á níunda áratugnum. Þau veita  ferska innsýn inn í  þetta áhrifaríka tímabil í íslenskri listasögu.

Ólga er meira en sýning—hún er virðingarvottur til þeirra kvenna sem settu mark sitt á liststofnanir þessa tíma—stofnuðu netverk listrænna tengsla og frumkvæðis sem heldur áfram að móta samtímalist. Samstarfið sem einkenndi listvettvang kvenna á níunda áratugnum leiddi ekki aðeins til nýsköpunar heldur hafði einnig áhrif á þróun sýningarhalds - og safnastarf og stuðlaði að dýpri skilningi á samtímalist á Íslandi.

Samhliða sýningunni fylgir bók sem fjallar ítarlega um sögurnar á bak við listina og listumhverfi þessa tíma. Hún inniheldur rannsóknargreinar Becky Forsythe, sýningarstjóra og Heiðu Bjarkar Árnadóttur, listfræðings, viðtöl við listakonur, myndir af listaverkum og heimildir sem bregða ljósi á tengslanetin  og samböndin sem nærðu tímabilið. Með útgáfunni er ætlunin að varðveita og heiðra framlag þessara brautryðjenda og sýna fram á hvernig verk þeirra halda áfram að hljóma og veita innblástur.

Árið 2021 fékk Listasafn Reykjavíkur Öndvegisstyrk Safnaráðs til að stofna þrjár rannsóknarstöður í samstarfi við Listfræði við Háskóla Íslands. Þær skyldu helgaðar rannsóknum á framlagi kvenna til íslenskrar listasögu. Fyrsta sýningin var í höndum Sigrúnar Ingu Hrólfsdóttur sem rannsakaði feril Hildar Hákonardóttur (2023). Sú síðari heiðraði verk Borghildar Óskarsdóttur undir stjórn Aðalheiðar Lilju Guðmundsdóttur (2024). Ólga: Frumkvæði kvenna í íslenskri myndlist á 9. áratugnum er þriðja og síðasta sýningin í þessari röð. Hún byggir  á rannsóknum Becky Forsythe, sýningarstjóra.  

Listamenn sem eiga verk á sýningunni eru 
Ásta Ólafsdóttir, Brynhildur Þorgeirsdóttir, Erla Þórarinsdóttir, Gerla, Harpa Björnsdóttir, Margrét Jónsdóttir, Rúna Þorkelsdóttir, Rúrí og Svala Sigurleifsdóttir.




Ólga

Kristín Helga Ríkharðsdóttir hefur hún verið virk í sýningahaldi bæði hérlendis og erlendis. Vídeóverk eftir hana hafa unnið til verðlauna á kvikmyndahátíðum og tónlistarmyndband eftir Kristínu var tilnefnt til Íslensku Tónlistarverðlaunanna 2019. Kristín hefur tekið þátt í félagsstörfum myndlistarmanna, meðal annars sat hún í varastjórn Nýlistasafnsins árin 2018-2020, var í hópi sýningarstjóra fyrir sýningaröðina ,,Rólegt og Rómantískt” í Harbinger árið 2019 og hefur verið hluti af Kling og Bang hópnum frá 2020.

Sem myndlistarmaður vinnur Kristín þvert á miðla, þar sem hún færir hugmyndir úr upplifunum, sögum og hversdagslegum fyrirbærum í ólíkar formgerðir. Í gegnum málverk, sviðsetta ljósmyndun, skúlptúra, vídeó og hljóð tekst hún á við ofurraunveruleika (e. hyperreality) hversdagsleikans og skoðar spennuna milli hins náttúrulega, manngerða og sviðsetta. Með því að blanda saman því náttúrulega og manngerðu og víkka mörkin milli raunverulegs og sviðsetts, reynir hún að endurspegla þann heim sem við lifum í, þar sem mörkin milli hins sanna og hins tilbúna verða sífellt óskýrari.

Sýningaröðin í D-sal hóf göngu sína árið 2007. Hér er listamönnum sem hafa mótandi áhrif á íslenska myndlistarsenu boðið að halda sína fyrstu einkasýningu í opinberu safni.


D53 Kristín Helga Ríkharðsdóttir

Svarthvít nærmynd af fenjagreni eftir Katrínu Elvarsdóttur

Í forgrunni eru þrjár plöntutegundir – kirsuberjatré, bananatré og fenjagreni – sem hver um sig býr yfir langri og áhugaverðri sögu sem tengir saman ólíkar heimsálfur. 

Á sýningunni Blómstrandi framtíð beinir Katrín sjónum sínum að plöntum sem hafa ferðast milli heimkynna. 


Katrín eltir þær með myndavélinni – ekki til að festa þær niður, heldur til að skrá þær og færa þær yfir í annað form. Í myndinni tilheyra þær enn öðrum heimi, þeim sem Katrín skapar. Þær bera vitni um eitthvað sem flyst en gleymist ekki og þess sem getur blómstrað – jafnvel langt frá uppruna sínum.

Auga myndavélarlinsunnar fangar afmarkað umhverfi á örskotsstund en Katrín Elvarsdóttir skrásetur um leið sögu, menningu og náttúru sem nær aldir aftur í tímann og spannar ólík heimshorn. Viðfangsefni nýjustu verka hennar er kvikur heimur hugmynda og upplýsinga sem flæða um veröldina og draga fram togstreitu á milli fjölbreytileika og einsleitni. Verk sín setur hún fram með margslunginni eftirvinnslu, ýmist í kjarna myndarinnar sjálfrar eða efnisvali, sem eykur enn á lagskiptingu þeirrar upplifunar sem hún ber á borð áhorfenda.

Katrín Elvarsdóttir (f. 1964) lagði stund á nám í myndlist og ljósmyndun í Bandaríkjunum. Ljósmyndaverk hennar einkennast af brotakenndum en jafnframt óræðum frásögnum, þar sem leikið er með hugmyndina um sameiginlega minningarsköpun. Verkin innihalda oft frásagnir af dularfullum atburðum sem áhorfandinn verður óafvitandi hluti af, þar sem ákveðnir hlutir eru sýnilegir en öðru er leyft að liggja á milli hluta, og það sem útaf stendur kallast fram í hugskotsjónum áhorfandans. Þannig gerast verkin innan óræðs tíma og sögusviðs, uppfull tilvísana og styðjast við kvikmyndalega aðferðarfræði, mjúkan fókus og snarpa notkun ljóss og skugga. 



Katrín Elvarsdóttir: Blómstrandi framtíð

Þetta verkefni var framlag Íslands til 19. alþjóðlegu arkitektasýningar Feneyjatvíæringsins árið 2025. Sýningin segir sögu framtíðarsamfélags sem hefur lært að temja hraunflæði, nýta sér það og þannig breytt staðbundinni ógn í tækifæri til sköpunar. 

Lavaforming er framtíðarsýn í arkitektúr þar sem glóandi hraun er notað sem byggingarefni fyrir mannvirki og heilar borgir.

Sagan gerist árið 2150 þegar Íslendingar hafa beislað hraunrennsli líkt og við gerðum við gufuaflið á 20. öld. Sagan er vörðuð með atburðum sem höfðu áhrif á þróun og tækni en markmið hennar er að sýna að arkitektúr getur verið krafturinn sem endurhugsar og mótar nýja framtíð. Hraunflæði getur innihaldið nóg byggingarefni fyrir grunnstoðir heillrar borgar sem rís á nokkrum vikum án skaðlegrar námuvinnslu og óendurnýtanlegrar orkuöflunnar.

Höfundar Lavaforming eru arkitektastofan s. ap arkitektar, þverfagleg rannsóknarstofa með áherslu á tilgátuverkefni framtíðarinnar. 
Í sýningarteyminu eru Arnhildur Pálmadóttir, Arnar Skarphéðinsson, Andri Snær Magnason, Björg Skarphéðinsdóttir hönnuður og Sukanya Mukherjee arkitekt frá s. ap arkitektum, Jack Armitage tónlistarmaður og margmiðlunarhönnuður, hönnunarstofan Studio Studio og Markús Þór Andrésson, sýningarstjóri. Miðstöð hönnunar og arkitektúrs sér um framkvæmd íslenska skálans í Feneyjum með stuðningi menningar-, nýsköpunar- og háskólaráðuneytisins. 


Hraunmyndanir

Hugo Llanes

Hugo Llanes er listamaður og menningar-leiðbeinandi sem býr og starfar á Íslandi. List hans byggist á pólitískum og samfélagslegum málefnum og spanna fjölbreytta miðla svo sem innsetningar, gjörninga og málverk. Meðal þema í verkum hans má nefna fólksflutninga, aðlögun, fylgisemd, valdastrúktúr og sjálfsmynd fólks í fyrrverandi nýlendum.

Einkasýning myndlistarmannsins Hugo Llanes í D sal.

Meðal nýlegra sýninga má nefna Your Addiction is the Message! í Gallery 99 – Brno House of Arts í Tékklandi; Los Primxs, gjörningur í samstarfi við Lucky 3 í Local Taller Artist-run í Xalapa, Mexíkó; Gottfariðillailla í Nýlistasafninu, Reykjavík; og Að rekja brot í Gerðarsafni, Kópavogi.

Sýningaröðin í D-sal hóf göngu sína árið 2007. Hér er listamönnum sem hafa mótandi áhrif á íslenska myndlistarsenu boðið að halda sína fyrstu einkasýningu í opinberu safni.


D54 Hugo Llanes

Hrafnkell Sigurðsson, Án titils, ljósmynd, 2001

Hvert og eitt þeirra er valið með tilliti til einstaks framlags þeirra og sérhæfingar á sínu sviði, bæði hvað viðvíkur miðlum, aðferðum og viðfangsefnum. Slík stöðutaka á sér stað í framsetningu lykilverka frá ólíkum tímum í Vestursal Kjarvalsstaða og útgáfu sýningarskrár þar sem fjallað um ferilinn í samhengi listasögunnar og samtímans.

Hrafnkell er tíundi listamaðurinn sem valinn er til þátttöku í sýningaröð Listasafns Reykjavíkur á Kjarvalsstöðum, þar sem farið er yfir feril lykilpersóna í íslensku listalífi.

Verk Hrafnkels draga gjarnan fram andstæður eins og á milli skipulags og óreiðu, menningar og náttúru. Listamaðurinn beinir sjónum að því hvernig mannleg kerfi takast á við náttúrulegt niðurbrot og dregur fram fegurðina í því sem við lítum oft framhjá, til dæmis rusli, sjúskuðu yfirborði og öðru í hverfulleika daglegs lífs. Þótt verk hans spretti oft úr ólífrænu umhverfi, tekst honum á einstakan hátt að kalla fram náin tengsl við mannslíkamann. Verkin eru í senn ljóðræn og hugmyndafræðileg, en búa jafnframt yfir kynngimögnuðum og dulúðugum krafti.

Hrafnkell nam myndlist í Reykjavík, Maastricht og London. Þótt hann sé hvað þekktastur fyrir ljósmyndaverk sín hefur hann allt frá tíunda áratugnum einnig unnið með myndbönd, höggmyndir, gjörninga og innsetningar.
