Uppfærsla á vefum borgarinnar í dag milli 17.00–18.00. Búast má við truflunum.

Afsakið óþægindin

Appið -Útilistaverk í Reykjavík

Erró

Kjarval

Ásmundur

Verkið er frá því snemma á ferli Gjörningaklúbbsins. Vídeóið er skrásetning gjörnings þar sem unnið var með lifandi skúlptúr og að auki koma fjórar ljósmyndir af skúlptúrunum fullgerðum. Nakinn kvenlíkami er undirstaða fjögurra fagurskreyttra veislurétta, súkkulaðiköku, rjómatertu, glassúrköku og brauðtertu. Margendurtekin hlutgerving kvenlíkamans í þágu listarinnar er hér til umfjöllunar á gamansaman en gagnrýninn hátt. Um leið er dregið fram annað minni úr listasögunni, áminningin um dauðleika mannsins.

Í verki sínu skeytir Finnur Arnar saman tveimur vídeóum, þar sem stöðug myndavél fangar valið sjónarhorn nokkra hríð án klippingar. Annað myndskeiðið er uppstillt og sýnir manneskju en hitt er tekið undir berum himni í óröskuðu landslagi. Annarsvegar er fylgst með sofandi stúlku og hins vegar horft niður kletta Látrabjargs, þar sem maður sér fljúgandi fugla og haf í bakgrunni. Náttúran sem verkin lýsa virðist flökta á milli ytra landslags og innri vitundar, milli eilífrar hringrásar veraldarinnar og hverfulleika mannsins.

Í verkaröð sinni skeytir Finnur Arnar hverju sinni saman tveimur vídeóum, þar sem stöðug myndavél fangar valið sjónarhorn nokkra hríð án klippingar. Annað myndskeiðið er uppstillt og sýnir manneskju en hitt er tekið undir berum himni í óröskuðu landslagi. Í verkunum tveimur er annars vegar fylgst með sofandi stúlku og horft niður kletta Látrabjargs, hins vegar sjáum við skýjafar yfir hálendisauðn við hlið vangamyndar karlmanns og uppstoppaðs fálka. Náttúran sem verkin lýsa virðist flökta á milli ytra landslags og innri vitundar, milli eilífrar hringrásar veraldarinnar og hverfulleika mannsins.

Verkið er staðsett við Tjörnina.Friðarsteinn frá Hiroshima er staðsettur  við grasflöt við suðvesturhorn Tjarnarinnar þar sem árleg kertafleyting fer fram til að minnast þeirra sem létust í kjarnorkusprengingum á Hiroshima 6. ágúst og Nagasaki þann 9. ágúst 1945. Verkið er gjöf frá Samtökunum Stone for Peace Association of Hiroshima sem stofnuð voru 1991 af fyrrverandi framkvæmdastjóra járnbrautalestanna í Hiroshima þegar sprengjunni var varpað. Verkið er gert úr steini sem var notaður í undirstöður járnbrautateinanna en skipt var út á sínum tíma og hafa hátt í hundrað ríki þegið slíka steina að gjöf. Í þá er höggvin gyðja miskunnseminnar, sem kallast "Kannon" á japönsku, auk letursins "From Hiroshima". Steinninn lá 200 metra frá miðju sprengingarinnar. Sérstaklega er tilgreint í greinargerð um Friðarstein frá Listasafni Reykjavíkur að hann sé algjörlega hættulaus og að mælingar á geislavirkni sýni að hún sé langt innan þeirra marka sem miðað sé við.

Verkið er staðsett á mótum Guðbrandsgötu og Birkimels.Verkið sýnir tuttugu eldloga steypta úr bronsi sem standa upp úr náttúrulegu bergi. Grjótið er sótt í fjöruna í Vestmannaeyjum þar sem listamaðurinn hefur vinnustofu. Verkið er minnisvarði um samstarf NATO-þjóðanna 19 og sögulegan fund þeirra með Rússlandi í Reykjavík í mars árið 2002. Verkið var gert þegar kalda stríðið virtist yfirstaðið, þegar útlit var fyrir að Atlantshafsbandalagið og Rússland yrðu samstarfsaðilar eftir að stirt hafði verið á milli allt frá lokum seinna stríðs. Með tilliti til atburða undanfarinna ára virðist þó sem enn sé þess langt að bíða að sættir og samstarf séu í sjónmáli.  

Verkið er staðsett í Bankastræti.Rætur samanstendur af tveimur manneskjum er standa hvor andspænis annarri. Þær eru ekki heilar heldur í einhvers konar fjötrum fyrir neðan mitti. Kannski standa þær inni í stöplinum sínum? Hendur eru með síðum og önnur mannveran lýtur höfði en hin horfir upp. Mörg verka Steinunnar er að finna á opinberum vettvangi og sýna þau flest manneskju í fullri stærð sem ýmist býður náttúruöflunum birginn eða stendur hokin og umkomulaus og fær áhorfandann til að íhuga einmanaleika manneskjunnar. Sparisjóður Reykjavíkur og nágrennis (SPRON) gaf Reykvíkingum Rætur sem stendur neðarlega í Bankastræti.

Árið 1998 hélt Georg Guðni stóra einkasýningu á Kjarvalsstöðum. Um hana segir Gunnar J. Árnason: „Georg Guðni hefur leitað inn til landsins, upp á heiðar og inn á miðju landsins, á öræfin, á sandana sem eru ekki mótaðir af vatnsföllum heldur tilheyra hinu ósnortna og eyðilega svæði handan jökla. Heiðalandslag er landslag sem er mitt á milli. Það er mitt á milli fjalla og dala, og ekki á neinum tilteknum stað. Með fjöllum og dölum er verið að afmarka ákveðna miðju sem fangar athyglina og uppbygging myndarinnar tekur mið af. Heiðarnar, aftur á móti, svipað og sandarnir, hafa ekki miðju, þar er ekki endilega neitt tiltekið kennileiti sem fangar athyglina. Það er enginn sérstakur staður sem við förum á til að sjá heiðina. Heiðin er hér og þar, á leiðinni milli staða, án sérstakra kennileita, en samnefnari fyrir alla leiðina“ (Gunnar J. Árnason: Georg Guðni: Yfirlitssýning/Retrospective 2003).Í síðustu verkum sínum, sbr. myndina Án titils, er Georg Guðni „að fást við hugarástand sem skapast þegar augað festir ekki á neinu og landslagið líður hjá eins og út um bílrúðu. Eins konar hugleiðsluástand. En þetta er ekki hugarástand sem á skylt við hina rómantísku upphafningu, sublímasjón nítjándu aldar landslagsmálverksins, því myndir Georgs Guðna fela ekki í sér neina ávísun á æðri veruleika handan við skynreynsluna, þær eru algjörlega trúar skynreynslu eins og við geymum hana innra með okkur. ... Myndirnar lýsa þeirri upplifun sem fylgir okkur eftir að bein skynreynsla líður hjá, þau almennu áhrif sem við verðum fyrir og eru ekki bundin tilteknum kennileitum sem hægt er að afmarka með formi. Það má leggja þann skilning í þessi málverk Georgs Guðna af sandöldunum í miðju landsins að þær séu áskorun til okkar að reyna að venja okkur af að ramma landið sífellt inn utan um afmörkuð fyrirbæri til þess að geta notið þess ...“ (Gunnar J. Árnason: Sama rit, bls. 14).

Hálfur glervasi liggur á póleraðri stálplötu. Úr verður einföld sjónhverfing sem byggist á speglun og gegnsæi. Vasinn virðist heill og það er eins og hann mari í hálfu kafi í tærri tjörn. 

Brynjólfur fæddist og ólst upp á Seltjarnarnesi og lærði myndlist í Kaupmannahöfn og París. Hann málaði fjölmargar landslagsmyndir, en einnig mannamyndir og svipmyndir af Reykjavík.

Nokkur ljósmyndaverk eftir Einar eru unnin með hliðsjón af vatnslitamyndum, teikningum og ljósmyndum sem breski myndlistarmaðurinn og fornfræðingurinn William Gershom Collingwood málaði og tók af stöðum sem koma fyrir í Íslendingasögunum á tíu vikna ferðalagi um Ísland sumarið 1897.

Safneign