Erró

Kjarval

Ásmundur Sveinsson

Kristín notast við menntun sína í klassískum hefðum málaralistar, s.s eggtemperu í miðaldastíl og blaðgulli á tré. Verk þessi bera með sér tilvistarspurningar, nánar tiltekið frá sjónarhóli kvenna og stöðu þeirra í samtímasamfélagi. Þau byggjast á tilvísun í trúarlegar helgimyndir og kalla fram hugmyndir um tengsl manns og náttúru, um sjálfið og kvenlíkamann.

Sköpunarverk, þar sem kvenorkan er sýnd á beinskeyttan hátt og gerð að háleitri orkuuppsprettu.  Hér er  farvegur fæðingar,þetta litla líffæri svo marg misnotað og útjaskað í klámvæðingu nútimans,  sýnt sem kjarni eða miðja, uppspretta krafts sem leiðir að miðju lífsins og þess sem er satt, hvort sem er í manneskjunni sjálfri, (karl- og kvenkyns), eða í náttúrunni. Hér er horft niður i eldgosid sjalft, orku þessa lands, uppsprettu hins sanna og oft varnarlausa i hverri manneskju. Hér er sagt JA vid þvi ad vera manneskja.

Verk Kristínar taka mið af ítölsku miðaldamálverki hvað varðar tækni og myndmál. Rauður draumur birtir konu í forgrunni myndar, unna með stílfærðri teikningu, í óskilgreindum draumaheimi. Verkið hefur yfir sér dulúðugan blæ og vekur upp hugrenningatengsl við andleg og trúarleg málefni. Sterkur rauður liturinn og gyllingin auka á táknsæi myndefnisins.

Safneign

Verk