Kristín Gunn­laugs­dóttir

Sköpunarverk, þar sem kvenorkan er sýnd á beinskeyttan hátt og gerð að háleitri orkuuppsprettu. Hér er farvegur fæðingar,þetta litla líffæri svo marg misnotað og útjaskað í klámvæðingu nútimans, sýnt sem kjarni eða miðja, uppspretta krafts sem leiðir að miðju lífsins og þess sem er satt, hvort sem er í manneskjunni sjálfri, (karl- og kvenkyns), eða í náttúrunni. Hér er horft niður i eldgosid sjalft, orku þessa lands, uppsprettu hins sanna og oft varnarlausa i hverri manneskju. Hér er sagt JA vid þvi ad vera manneskja.