Uppfærsla á vefum borgarinnar í dag milli 17.00–18.00. Búast má við truflunum.

Afsakið óþægindin

Erró

Kjarval

Ásmundur

Huglæg og ljóðræn verk Guðrúnar sverja sig í ætt konkret ljóðlistþar sem efnið sjálft hefur orðið. Verk hennar kalla fram margskonar hugrenningatengsl, því þau eru opin og eftirleikurinnáhorfandans, að finna merkingu ef vill. Það er alla jafna auðveltað tengjast verkum Guðrúnar sem hafa mismunandi áferð ogefniskennd. Heiti verkanna vísa oft til náttúrunnar og þar erþráðinn að finna. Hér er það kraftmikill rauður litur sem ber verkiðuppi og minnir á að orkan býr í náttúrunni sem getur verið eilífuppspretta hugmynda. Þangað sækir listakonan innblástur einsog í þessu hugvitssamlega unna verki þar sem láréttir birkikvistirtengja rauða og svarta flötinn sem mótvægi við lóðrétt risverksins þar sem grænt faxið sem flaksast vinstra megin skaparhreyfingu og eykur orku rauða litarins. Guðrún hefur nýtt sérhefðbundið form og efnistök veflistarinnar auk þess að leitasífellt nýrra leiða til að víkka út formið og ekki vílað fyrir sér aðleita fanga í margvíslegu efni. Texti frá sýningunni Listþræðir í Listasafni Íslands árið 2020

Verkið er staðsett á Klambratúni.Rek (Wegener skúlptur) er frá árinu 1990 og þar er mælistikum raðað í kringum mynd af Reykjaneshryggnum. Verkið fjallar um hræringar í jarðskorpunni og minnir okkur á að ekkert er óhagganlegt í veröldinni, ekki einu sinni jörðin sem við stöndum á. Verkið er einnig tilvísun í landrekskenningu þýska jarðeðlisfræðingsins Alfreds Wegener sem gerir ráð fyrir því að meginlönd jarðar fljóti á jarðskorpunni. Listamaðurinn vann nokkur verk á tíunda áratuginum sem byggðust á náttúrunni og hvernig skoða mætti hana út frá forsendum skúlptúrs. Til dæmis horfði hann til hegðunar vatns sem lagar sig að umhverfi sínu. Hér eru það jarðhræringarnar sem hafa orðið honum innblástur. 

Safneign