Jóhannes S. Kjar­val: Get ekki teiknað bláklukku

Þegar hann tók verkefnið að sér fyrir Listasafn Reykjavíkur ákvað Eggert að rannsaka blómaþáttinn í verkum Kjarvals og taka verkefnið listrænum tökum. Eggert segir um blómaverk Kjarvals að þau séu yfirgripsmeiri heldur en verk hans sjálfs, að Kjarval fari út um víðan völl. Hann einskorði sig ekki við grasafræði heldur máli og teikni þau blóm sem eru í kringum hann, hvort sem það eru skrautblóm, pottaplöntur eða villt blóm, en ekki síst máli hann flóru hugans. Eggert ákvað að flokka verkin eftir efnisþáttum og myndrænum skyldleika og sýna þau eins og um sín eigin verk væri að ræða. Val hans á verkum er fremur hugsað til að mynda heillega sýningu en að sýna sögulegt yfirlit blómaverka Kjarvals. 

Verkunum er raðað í þrjá meginflokka í þrjá sali sýningarinnar.

Í miðsalnum er blómalandslag og myndir úr íslenskri villiflóru. Þar eru verk þar sem Kjarval tekst fyrst á við villt blóm, aðallega lyng. Í rissi og pári Kjarvals er oft hægt að þekkja algengar blómategundir og þannig skissur getur að líta í sýningarkössum. Landslag og blómapár fléttast saman í verkum Kjarvals og á síðustu árum ferilsins málar hann hugarlandslag, gráa veröld sem blóm lýsa upp. Í norðursalnum eru verk sem kalla mætti hátíðarblóm, það eru afskorin blóm, pottablóm og blómakörfur, verk sem Kjarval gerði til gjafa, bæði frá sjálfum sér eða fyrir aðra að gefa. Í suðursalnum eru síðan blómafantasíur Kjarvals, þar sem andlit og verur fléttast saman við blómapár í málverkum, teikningum og rissi..