Uppfærsla á vefum borgarinnar í dag milli 17.00–18.00. Búast má við truflunum.

Afsakið óþægindin

Erró

Kjarval

Ásmundur

Verkið er staðsett við Hörpu, tónlistarhús.Tónlistarmaðurinn stóð upphaflega við Hagatorg eða frá 1977. Á þeim tíma var Háskólabíó helsti tónlistarsalur landsins og aðsetur Sinfóníuhljómsveitarinnar. Segja má að verkið hafi flust með Sinfóníunni og þann 4. september 2014 var henni komið fyrir fyrir framan tónlistarhúsið Hörpuna við Reykjavíkurhöfn. Fyrirmyndin var sellóleikarinn Erling Blöndal Bengtsson. Hann sat fyrir við gerð styttunnar og urðu Ólöf og Erling ásátt um að hann myndi spila á meðan hún vann. Ólöf sagðist sjaldan eða aldrei hafa notið þess eins vel að vinna nokkurt verk, enda ekki öll módel sem gætu gefið svo mikið til baka á meðan unnið væri. Mannslíkaminn var helsta viðfangsefni Ólafar alla tíð. Hún þótti skara fram úr með einföldum og tjáningarríkum myndum sínum. Erlingur situr og spilar á sellóið sitt. Verkið er raunsætt fyrir utan það að Ólöf sleppir að móta strengina. 

Verkið er staðsett í höggmyndagarði kvenna við tjörnina.  Verkið er í eigu Listasafns ÍslandsVerkið Sonur sýnir ungan, nakinn mann sitja á stalli með útbreiddan faðminn og lófar hans vísa fram. Höfuðið hvílir á löngum hálsi og hallar eilítið aftur. Líkaminn er í senn spenntur og í ró; ungi maðurinn breiðir eftirvæntingarfullur út faðminn á móti lífinu sem er í vændum. Ólöf segir sjálf í viðtali að Sonur sé tákn íslenskrar æsku en verkið tileinkar hún móður sinni. Verkið var útskriftarverk Ólafar við Konunglega listaháskólann árið 1955 og hlaut hún æðstu viðurkenningu skólans, gullpeninginn, fyrir verkið, auk námsstyrks. Gullpeningurinn hafði verið veittur í um 200 ár og Ólöf er fyrsta og eina íslenska konan til að hljóta þessa eftirsóttu viðurkenningu. Opinber umfjöllun um verkið og listamanninn var einkar jákvæð í dönskum fjölmiðlum og þar var meðal annars sagt að Ólöf væri hæfileikaríkur myndhöggvari, að verk hennar bæru vott um sjálfstæði og persónuleika og væru einkar fagmannlega útfærð. Menntamálaráð keypti verkið árið 1959 fyrir Listasafn Íslands og lét steypa það í brons.

Verkið er staðsett við Fríkirkjuveg, fyrir framan Kvennaskólann.Stúlkumynd er látlaus stytta af ungri stúlku. Hún krýpur á kné og líkaminn er raunsæ eftirmynd ungar stúlku, ef frá er talið sérstakt form höfuðsins. Hún er með hendur í kjöltu sér og horfir einbeitt fram fyrir sig. Árið 1964 hafði höfundur blaðagreina um aukinn fjölda styttna í miðbænum eftirfarandi að segja um Stúlkumynd eftir Ólöfu: „Eitt af því, sem vekur athygli, eru myndastytturnar. Þeim fjölgar á opnum svæðum sem betur fer, öllum til ánægju. Í Hallargarðinum rakst ég á tvö börn sem voru að virða fyrir sér hina fögru stúlkumynd Ólafar Pálsdóttur, sem þar var sett í sumar. Þeim litlu kom ekki saman um hve gömul stúlkan á stallinum væri, virtu hana lengi fyrir sér og voru hugsi. Listaverkin eru ekki bara til skrauts. Fagrar listir hjálpa til að beina hugum okkar allra inn á rétta braut sjálfum okkur til góðs.“ Síðar var gerð bronsafsteypa af Stúlkumyndinni og keypt af Árósabæ, þar sem hún stendur í fögrum trjágarði.

Safneign

Fædd 14. apríl 1920Látin 21. febrúar 2018