Eirún Sigurð­ar­dóttir

Í verkinu minnist Eirún við ömmu sinnar, Sigurlaugar og hennar ættboga, með áherslu á kvenlegginn. Verkið er unnið í mjúkt feltefni og sýnir eins konar rótarskot sem vaxa út frá einum kjarna, eða formóður. Eirúnu er hugleikin sú orka sem býr í konum og hið hversdagslega kraftaverk að fæða barn í heiminn. Reynslan flyst kynslóð fram af kynslóð og skapar með konum samstöðu. Hið íslenska kvenmannsnafn Sigurlaug merkir sú sem er björt í sigri, eða orrustu.