Uppfærsla á vefum borgarinnar í dag milli 17.00–18.00. Búast má við truflunum.

Afsakið óþægindin

Erró

Kjarval

Ásmundur

Verkið er staðsett í Fógetagarðinum.Þann 16. júní árið 2000 afhenti biskup Íslands hr. Karl Sigurbjörnsson, fyrir hönd skipulagsnefndar kirkjugarða, Reykjavíkurborg minnisvarða um hinn forna Víkurkirkjugarð. Unnið var að uppsetningu minnisvarðans í samráði við menningarmálanefnd, umferðar- og skipulagsnefnd Reykjavíkur, auk embættis garðyrkjustjóra. Verkið stendur á horni Aðalstrætis og Kirkjustrætis en þarna var kirkjugarður Reykvíkinga frá upphafi til 1838 er Hólavallakirkjugarður við Suðurgötu var vígður. Verkið er samsett úr þremur grásteinum sem eru á bilinu 1.72 – 2 metrar á hæð og er raðað saman með u.þ.b. 25 sm millibili. Bakhliðar steinanna eru með náttúrulegri áferð, hliðarnar tilhöggnar og á framhliðum eru lágmyndir höggnar í sagaðan flöt sem vísa til sögu garðsins og kristni á Íslandi.

Fyrir ofan bæjarstæði Húsafells í Borgarfirði er gil sem er fullt af grjóti af ýmsum gerðum. Páll Guðmundsson þekkir þar hvern krók og  kima og hefur í gegnum tíðina valið steina til þess að vinna mannamyndir. Hann virðir þá fyrir sér frá ýmsum hliðum og þá koma til hans línur, form og myndir. Hann heggur í grjótið og andlit nafntogaðra listamanna, náinna ættingja eða óþekktra einstaklinga taka að birtast. 

Safneign

Páll Guðmundsson er fæddur árið 1959 á Húsafelli í Borgarfirði þar sem hann ólst upp. Hann er eitt fjögurra barna Guðmundar Pálssonar bónda á Húsafelli, sem nú er látinn og Ástríðar Þorsteinsdóttur húsfreyju.Eftir grunnskólanám á Kleppjárnsreykjum stundaði Páll nám við Myndlista- og handíðaskóla Íslands árin 1977-1981 og árið 1985-1986 við Listaháskólann í Köln í Vestur-Þýskalandi en þar var lærifaðir hans prófessor Burgeff. Eftir að hann lauk námi hefur hann óskiptur helgað sig ævistarfinu; því að vera listamaður og náttúrubarn. Lengst af dvelur hann á Húsafelli, en hefur þó ferðast víða og unnið ýmis sérverkefni fyrir fyrirtæki, stofnanir og sveitarfélög hér heima og erlendis. Höggmyndir Páls á Húsafelli eru auðþekkar þeim sem kunnugir eru verkum hans, hvar sem þær eru niður komnar. Þær eiga sér einkenni og bera handverki hans glöggt vitni. Hann nálgast viðfangsefni sitt á þann einlæga hátt sem einkennir sönn náttúrubörn. Þannig er frumkrafturinn stöðugur undirtónn í verkum hans. Páll Guðmundsson er fæddur árið 1959 á Húsafelli í Borgarfirði þar sem hann ólst upp. Hann er eitt fjögurra barna Guðmundar Pálssonar bónda á Húsafelli, sem nú er látinn og Ástríðar Þorsteinsdóttur húsfreyju.Eftir grunnskólanám á Kleppjárnsreykjum stundaði Páll nám við Myndlista- og handíðaskóla Íslands árin 1977-1981 og árið 1985-1986 við Listaháskólann í Köln í Vestur-Þýskalandi en þar var lærifaðir hans prófessor Burgeff. Eftir að hann lauk námi hefur hann óskiptur helgað sig ævistarfinu; því að vera listamaður og náttúrubarn. Lengst af dvelur hann á Húsafelli, en hefur þó ferðast víða og unnið ýmis sérverkefni fyrir fyrirtæki, stofnanir og sveitarfélög hér heima og erlendis.Höggmyndir Pálsá Húsafelli eru auðþekkar þeim sem kunnugir eru verkum hans, hvar sem þær eru niður komnar. Þær eiga sér einkenni og bera handverki hans glöggt vitni. Hann nálgast viðfangsefni sitt á þann einlæga hátt sem einkennir sönn náttúrubörn. Þannig er frumkrafturinn stöðugur undirtónn í verkum hans. Einhverju sinni var honum líkt við meistara Kjarval og sagt að þeir tveir ættu það sameiginlegt að halda sambandi við náttúruna þrátt fyrir langskólanám og kynni af heimsmenningunni með öllu því sem glepur og seyðir. Þannig er Páll og meitill hans ekki einráðir um hvað úr grjótinu vinnst og hvernig lögun höggmyndanna verður, heldur ræður  form steinanna ekki síður því hvernig endanleg mynd lítur út.Páll reynir að glæða höggmyndir sínar sérstæðu lífi með því að fara bil beggja; höggva í það en leyfa því um leið að halda miklu af sínu upprunalega útliti og lögun. Þannig verða sum verkin stórskorin og jafnvel tröllsleg, því eiginlega vaxa yrkisefnin útúr steininum, án þess að losna nokkurn tíma við sínar náttúrulegu viðjar eða; nátttröllin í þjóðsögunum á því augnabliki sem þau eru að breytast í stein. Þá getur orðið eftir sýnilegur fótur, hönd, andlit, hrútshaus eða jafnvel sjálf listagyðjan. Þannig er íslensk náttúra ekki öll sú sem hún sýnist vera í fljótu bragði. Þá reynir á tengsl listamannsins við náttúruna og umhverfið til að virkja þá myndfræði sem í berginu býr. 