Uppfærsla á vefum borgarinnar í dag milli 17.00–18.00. Búast má við truflunum.

Afsakið óþægindin

Erró

Kjarval

Ásmundur

Verkið er staðsett í Fógetagarðinum við Aðalstræti.Í Fógetagarðinum stendur stytta af Skúla Magnússyni, sem nefndur hefur verið faðir Reykjavíkur. Ekki er vitað hvernig Skúli leit út en þó er ekki langt liðið frá andláti hans. Styttan er býsna karlmannleg á að líta – og það vekur sérstaka athygli hvað hann er í stórum skóm. Hún er gerð af Guðmundi Einarssyni frá Miðdal og segir sagan að hann hafi skoðað nokkra afkomendur Skúla og síðan ákveðið hvernig karlinn ætti að líta út á myndinni. Skúli var einn helsti boðberi upplýsingarinnar á Íslandi. Hann var kallaður Skúli fógeti þar sem hann gegndi embætti landfógeta og varð síðar einn helsti drifkrafturinn á bak við stofnun Innréttinganna. Hann var mikill stórbokki og héraðsríkur og mikill áhugamaður um framfarir. Skúli lét af embætti fyrir aldurs sakir árið 1793 og lést þann 9. nóvember árið 1794 í Viðey. Styttan var reist 1954. Verslunarmannafélag Reykjavíkurborgar gaf Reykjavíkurborg listaverkið í tilefni 100 ára afmælis frjálsrar verslunar á Íslandi.

Safneign

Guðmundur var fæddur á bænum Miðdal í Mosfellssveit og jafnan kenndur við þann bæ. Hann hóf listnám í Reykjavík um tvítugt, fyrst hjá Stefáni Eiríkssyni og síðan hjá Þórarni B. Þorlákssyni. Árið 1919 lá leið hans á Listaháskólann í Kaupmannahöfn og síðar til Munchen þar sem hann stundaði nám í málaralist., höggmyndalist og leirbrensslu á árunum 1921-1925. Að aflokinni mikilli ferð um suður-Evrópu og Asíulönd settist Guðmundur að á Íslandi og gerðist afkastamikill listamaður.Hann var mikill ferðamaður, fjallamaður, náttúruskoðari sem heillaðist sérlega af náttúrunni á norðlægum slóðum. Náin tengsl hans við náttúruna koma skýrt í ljós í listsköpun hans. Hann fékkst við málaralist, höggmyndalist og svartlist og var frumherji í leirbrennslu á Íslandi. Hann lagði áherslu á formræna einföldun og afdráttarlausa samsetningu. Þó svo oft örli á ljóðrænum tón í verkum Guðmundar eru persónurnar sem hann skapar, oftast kyrrstæðar og gefa sjaldnast neitt upp um innri líðan. Þær virðast ortar í þriðju persónu. Þessi formgerð einkennir m.a þau minnismerki, sem hann gerði, þar sem talað er skýrt og afdráttarlaust til áhorfenda. Guðmundur skreytti ýmsar opinberar byggingar í samvinnu við Guðjón Samúelsson húsasmíðameistara. T.d gerði hann lágmynd á framhlið Landspítalans, lágmynd yfir inngang Landakotskirkju, silfurbergsskreytingu í anddyri Háskóla Íslands, stuðlabergsskreytingu í lofti salar Þjóðleikhússins og lágmynd í stigagangi leikhússins. Af öðrum verkum hans má nefna höggmyndir í Reykjavíkurapóteki frá 1917-1919, Ólympíueldinn (1950), sem prýddi forsal Ólympíusýningarinnar í Helsinki 1952 og líkneski af Skúla Magnússyni landfógeta (1953) við  Aðalstræti í Reykjavík. Guðmundur hélt fjölda einkasýninga, þá fyrstu hér heima 1921,sýningu í Munchen 1929 og Helsinki 1952, tók þátt í mörgum samsýningum. Hann á verk á söfnum og í einkaeign hér heima og víða erlendis.Guðmundur var fæddur á bænum Miðdal í Mosfellssveit og jafnan kenndur við þann bæ. Hann hóf listnám í Reykjavík um tvítugt, fyrst hjá Stefáni Eiríkssyni og síðan hjá Þórarni B. Þorlákssyni. Árið 1919 lá leið hans áListaháskólann í Kaupmannahöfn og síðar til Munchen þar sem hann stundaði nám í málaralist., höggmyndalist og leirbrensslu á árunum 1921-1925. Að aflokinni mikilli ferð um suður-Evrópu og Asíulönd settistGuðmundur að á Íslandi og gerðist afkastamikill listamaður.Hann varmikill ferðamaður, fjallamaður, náttúruskoðari sem heillaðist sérlega af náttúrunni á norðlægum slóðum. Náin tengsl hans við náttúruna koma skýrt í ljós í listsköpun hans. Hann fékkst við málaralist, höggmyndalist og svartlist og var frumherji í leirbrennslu á Íslandi. Hann lagði áherslu á formræna einföldun og afdráttarlausa samsetningu. Þó svo oft örli á ljóðrænum tón í verkum Guðmundar eru persónurnar sem hann skapar,oftast kyrrstæðar og gefa sjaldnast neitt upp um innri líðan. Þær virðast ortar í þriðju persónu. Þessi formgerð einkennir m.a þau minnismerki, sem hann gerði, þar sem talað er skýrt og afdráttarlaust til áhorfenda. Guðmundur skreytti ýmsar opinberar byggingar í samvinnu við Guðjón Samúelsson húsasmíðameistara. T.d gerði hann lágmynd á framhlið Landspítalans, lágmynd yfir inngang Landakotskirkju, silfurbergs-skreytingu í anddyri Háskóla Íslands, stuðlabergsskreytingu í lofti salar Þjóðleikhússins og lágmynd í stigagangi leikhússins. Af öðrum verkum hans má nefna höggmyndir í Reykjavíkurapóteki frá 1917-1919, Ólympíueldinn (1950), sem prýddi forsal Ólympíusýningarinnar í Helsinki 1952 og líkneski af Skúla Magnússyni landfógeta (1953) við Aðalstræti í Reykjavík. Guðmundur hélt fjölda einkasýninga, þá fyrstu hér heima 1921,sýningu í Munchen 1929 og Helsinki 1952, tók þátt í mörgum sam-sýningum. Hann á verk á söfnum og í einkaeign hér heima og víða erlendis.