Ásmundur Sveinsson

Erró

Myndheimur Þórdísar gefur innsýn í frásagnir, atvik og augnablik sem vísa í ýmsar áttir. Ef til vill eru þetta minningarbrot listamannsins, skírskotanir til kvikmynda og bókmennta eða sögur sem hún hefur heyrt eða skáldað sjálf. Verkin eru hlaðin mótsagnarkenndum eiginleikum. Þar er að finna húmor, léttleika, vanlíðan, ofbeldi, erótík, kaldhæðni og leiðindi, allt í bland. Handbragð Þórdísar er sérstakt og einkennandi, fígúrur hennar og rými eru einföld og flöt en á móti notar hún mynstur og fínvinnu í óvæntum smáatriðum. 

Verk Hrafnhildar Sigurðardóttur eru litrík og full af húmor eneinnig hárbeitt ádeila þar sem áleitið efnisval vekur uppspurningar. Mörg þeirra fjalla um stöðu konunnar í okkar vestræna þjóðfélagi og hefur hún sérstaklega beint sjónum aðstöðluðum útlitskröfum og fegurðarímynd kvenna sem er haldiðað okkur í fjölmiðlum og óspart nýtt í hvers kyns auglýsingaskyni.Í eðli sínu og efni fjalla verkin einnig um endurtekningu á samagrunnþætti handverksins, t.d. hreyfingu heklunálarinnar, sem íheild sinni skapar verkið. Beinir hún þannig sjónum að konunnisem endurtekur þetta handverk aftur og aftur af ótrúlegri þolinmæði en án sýnilegs tilgangs eða umbunar. Heiti þessa verks,sem Hrafnhildur lauk við sama ár og hún hlaut Norrænu textílverðlaunin, gefur þó fyrirheit um að heklað fiskigarnið búi yfirgöldrum og geti verið til gagns. 

Collection