Ásmundur Sveinsson

Erró

Verkið er afrakstur tilrauna með að hella fljótandi málmi ofan í jarðvegsmót. Sama efnið of samskonar umgjörð verður þó aldrei eins þar sem ófyrirséð samspil ýmissa þátta í ferlinu leiðir til ólíkrar niðurstöðu.

Í þessu verki kemur Ragnar fram sem forsprakki djass-stórsveitar í sviðsettum gamaldags danssal. Listamaðurinn syngur ítrekað „Sorgin sigrar hamingjuna“, einu orð verksins, hundruð sinnum, aftur og aftur. Án þess að víkja frá einfaldleika frasans sem sunginn er, lagar hann sig að hinni hægu uppbyggingu tilbrigða sem hljómsveitin fer í gegnum í bakgrunni, sem og tímanum í síendurtekinni möntrunni. Með leikrænum og dramatískum hætti virðist verkið bjóða tilfinningalega lausn undan trúarlegri þröng og veita nokkurs konar huggun í angurværð hversdagsins.

Anna Jóelsdóttir (f. 1947) býr og starfar í Reykjavík og Chicago. Hún hefur sýnt verk sín á fjölmörgum einka- og samsýningum og unnið til ófárra verðlauna.

Verkið er staðsett við Sundahöfn.Höggmyndin skiptist í tvo hluta. Efri hlutinn, þar sem formað er stefni, er úr steyptu bronsi, og neðri hlutinn er eins konar sökkull. Form höggmyndarinnar fann Pétur í ljósmynd úr bókinni Eimskipafélagi Íslands þegar hann var tuttugu og fimm ára. Á þeirri ljósmynd er horft beint framan á stefni Es. Gullfoss þar sem verið er að hleypa skipinu af stokkunum þann 23. janúar 1915. Pétur vildi með lögun og efnisvali á sökkli höggmyndarinnar skírskota táknrænt til steinbryggjunnar.

Verkið er staðsett í höggmyndagarði við Ásmundarsafn.Allnokkrar myndir Ásmundar sýna tengsl móður og barns og er hlutverk móðurinnar áberandi. Konan var Ásmundi mikill innblástur og ólíkar hliðar hennar birtast í mörgum verkum hans. Eins og í verkinu Dýrkun birtist konan iðulega í líki hinnar göfugu móður/madonnu sem umvefur barn sitt kærleika og vernd.

Sigga Björg hefur á ferli sínum mótað heim súrrealískra fígúra sem standa einar eða eiga í einhvers konar samskiptum sín á milli. Þar dregur hún fram mannleg karaktereinkenni og atburðarás sem lýsir tilvist og tilfinningalífi. Verkin endurspegla hversdagslegar stemningar á mjög yfirdrifinn og oft á tíðum grátbroslegan hátt. Mjótt er á muninum á milli ljúfra krútta og hræðilegustu skepna; hvort verurnar meina vel eða illa. 

Í verkinu er samankominn innblástur úr ýmsum áttum. Hér er að finna tengsl við hugmyndir um hégóma, sjálfsmyndir, tísku, fegurð og dægurmenningu. Um leið er skírskotað til listasögunnar, strangflatarhefðar og mínimalisma. Verkið er gott dæmi um nálgun Hrafnhildar sem notar gjarnan húmor og glettni til að grípa áhorfandann um leið og hún skapar heildstæðan og heillandi myndheim.

Collection