Ásmundur Sveinsson

Erró

Það er líkt og ákveðinn hvítþvottur hafi átt sér stað. Myndin sýnist yfirlýst og það lítur út fyrir að daufur liturinn sé að leysast upp af striganum. Litameðferðin getur gefið í skyn að myndefnið sé minning en einnig getur hún vísað í sótthreinsað umhverfi hjúkrunarfræðinga, sem leiðir til hugmyndarinnar um hreinleika. Listamaðurinn lýsir því að í kjölfar ummæla breskrar þingkonu um of marga ljóshærða hjúkrunarfræðinga á breskum sjúkrahúsum hafi áhugi hans vaknað á staðalímyndum um ljósa lokka og norrænt útlit, kynþáttafordómum og hugmyndum um hreinleika.  

Hreinn leikur sér að spurningunni um hvað sé málverk með því að nota fundna hluti úr málningarvöruverslun. Hann safnar saman tréprikum sem notuð hafa verið í búðinni til þess að hræra upp í litadollum. Stundum hefur sama spýtan verið notað oftar en einu sinni og þá safnast nokkur lög af lit á hana. Listamaðurinn tekur síðan þessa hversdagslegu nytjahluti og setur í samhengi myndlistar. Þeim er raðað reglulega í mynstur á vegg og gefið heitið „málverk“.

In Deathbed a hooded main character explores a decayed house in the wasteland. The figures he encounters appear faceless – it is left open as to whether they are real figures or just imaginations and memories of the protagonist. In the end the video leaves one only with a vague notion of a mysterious situation in a post-apocalyptic scene, exposed to the insanity of a lonely settler. SG.

Verkið Hýsill er unnið út frá nokkrum hálfónýtum húsum og umhverfi þeirra. Verkið sýnirfljótandi abstract ólínulega frásögn þar sem áhorfandinn ferðast í gegnum þessi rými þar sem mynd, hljóð og rými eru órofa heild. Heimur verksins er fjarlægur og dregur áhorfandann að kjarna verksins í gegnum nánast líkamlega upplifun af samspili myndar og hljóðs við umhverfið. SG.

Í verkinu minnist Eirún við ömmu sinnar, Sigurlaugar og hennar ættboga, með áherslu á kvenlegginn. Verkið er unnið í mjúkt feltefni og sýnir eins konar rótarskot sem vaxa út frá einum kjarna, eða formóður. Eirúnu er hugleikin sú orka sem býr í konum og hið hversdagslega kraftaverk að fæða barn í heiminn. Reynslan flyst kynslóð fram af kynslóð og skapar með konum samstöðu. Hið íslenska kvenmannsnafn Sigurlaug merkir sú sem er björt í sigri, eða orrustu. 	

Á veggnum hangir klasi verka sem í fyrstu virðast keimlík. Þegar betur er að gáð má sjá að þau eru úr ólíku efni og unnin með mismunandi hætti, ýmist málverk eða ljósmyndir. Þar á sér stað hófstillt samspil sem byggist á örþunnri lagskiptingu frá hvítum bakgrunni veggjarins, gegnum undirlegsefni hverrar myndar og að yfirborðinu. 

Collection