Reykjavík Art Walk App

In Deathbed a hooded main character explores a decayed house in the wasteland. The figures he encounters appear faceless – it is left open as to whether they are real figures or just imaginations and memories of the protagonist. In the end the video leaves one only with a vague notion of a mysterious situation in a post-apocalyptic scene, exposed to the insanity of a lonely settler. SG.

Verkið Hýsill er unnið út frá nokkrum hálfónýtum húsum og umhverfi þeirra. Verkið sýnirfljótandi abstract ólínulega frásögn þar sem áhorfandinn ferðast í gegnum þessi rými þar sem mynd, hljóð og rými eru órofa heild. Heimur verksins er fjarlægur og dregur áhorfandann að kjarna verksins í gegnum nánast líkamlega upplifun af samspili myndar og hljóðs við umhverfið. SG.

Í verkinu minnist Eirún við ömmu sinnar, Sigurlaugar og hennar ættboga, með áherslu á kvenlegginn. Verkið er unnið í mjúkt feltefni og sýnir eins konar rótarskot sem vaxa út frá einum kjarna, eða formóður. Eirúnu er hugleikin sú orka sem býr í konum og hið hversdagslega kraftaverk að fæða barn í heiminn. Reynslan flyst kynslóð fram af kynslóð og skapar með konum samstöðu. Hið íslenska kvenmannsnafn Sigurlaug merkir sú sem er björt í sigri, eða orrustu. 	

Á veggnum hangir klasi verka sem í fyrstu virðast keimlík. Þegar betur er að gáð má sjá að þau eru úr ólíku efni og unnin með mismunandi hætti, ýmist málverk eða ljósmyndir. Þar á sér stað hófstillt samspil sem byggist á örþunnri lagskiptingu frá hvítum bakgrunni veggjarins, gegnum undirlegsefni hverrar myndar og að yfirborðinu. 

Myndheimur Þórdísar gefur innsýn í frásagnir, atvik og augnablik sem vísa í ýmsar áttir. Ef til vill eru þetta minningarbrot listamannsins, skírskotanir til kvikmynda og bókmennta eða sögur sem hún hefur heyrt eða skáldað sjálf. Verkin eru hlaðin mótsagnarkenndum eiginleikum. Þar er að finna húmor, léttleika, vanlíðan, ofbeldi, erótík, kaldhæðni og leiðindi, allt í bland. Handbragð Þórdísar er sérstakt og einkennandi, fígúrur hennar og rými eru einföld og flöt en á móti notar hún mynstur og fínvinnu í óvæntum smáatriðum. 

Verk Hrafnhildar Sigurðardóttur eru litrík og full af húmor eneinnig hárbeitt ádeila þar sem áleitið efnisval vekur uppspurningar. Mörg þeirra fjalla um stöðu konunnar í okkar vestræna þjóðfélagi og hefur hún sérstaklega beint sjónum aðstöðluðum útlitskröfum og fegurðarímynd kvenna sem er haldiðað okkur í fjölmiðlum og óspart nýtt í hvers kyns auglýsingaskyni.Í eðli sínu og efni fjalla verkin einnig um endurtekningu á samagrunnþætti handverksins, t.d. hreyfingu heklunálarinnar, sem íheild sinni skapar verkið. Beinir hún þannig sjónum að konunnisem endurtekur þetta handverk aftur og aftur af ótrúlegri þolinmæði en án sýnilegs tilgangs eða umbunar. Heiti þessa verks,sem Hrafnhildur lauk við sama ár og hún hlaut Norrænu textílverðlaunin, gefur þó fyrirheit um að heklað fiskigarnið búi yfirgöldrum og geti verið til gagns. 

Collection