Ásmundur Sveinsson

Erró

Heiti verksins vísar til efnis sem er í raun víðsfjarri, en vatnslitur er þó viðfangsefni þess í bókstaflegri merkingu. Ósnortinn vatnslitapappír hangir undir þremur misþykkum glerjum þannig að litamunurinn á milli felst í glerinu sjálfu. Á ljósmyndinni sést hönd listamannsins að hálfu ofan í vatni. 

Hver kannast ekki við fullyrðinguna um að eitthvað sé álíka skemmtilegt og að horfa á málningu þorna, í merkingunni þrautleiðinlegt? Ívar snýr út úr þessari samlíkingu í verki sem samanstendur af þremur litaflötum. Allir eru í sama lit – eða „sólgulum“ sem er tegund af ljósgulum sem málningarverksmiðjan Harpa fann upp á sínum tíma og nefndi svo í litaspjaldi sínu. Á einum vegg hefur liturinn verið borinn á með einni umferð, annar veggur er málaður tvisvar og sá þriðji sýnir myndbandsupptöku af málningunni að þorna á fyrrnefndum fleti.  

Verkið er í þremur flötum sem eru hver um sig 100x60 cm málaðir beint á vegg með samskonar lit og fyrir er á veggjum rýmisins. Á fyrsta flötin eru málaðar þrjár umferðir af málningu á annann flötinn eru málaðar sex umferðir og á þriðja flötinn eru níu umferðir af málningu.

Innsetning Ívars samanstendur af nokkrum verkum sem sett eru saman úr mismunandi byggingarefnum: hvít málning-málningardósir, hefluð fura, krossviður, hnoðkítti, gangstéttarhellur, innanhúsmálning og einangrunarplast. Þessu efni er á engan hátt umbreytt. Því er aðeins raðað upp samkvæmt ákvörðun listamannsins. Í þessu verki gengur listamaðurinn lengra en nokkru sinni fyrr í afstöðu sinni til listhlutarins. Hann hvorki hannar né skapar hluti/form, heldur aðeins velur hluti sem þegar eru til - þekkt byggingarefni - rífur það úr hefðbundnu samhengi, raðar þeim upp og gefur þeim nýja merkingu. Innlegg listamannsins - sköpunin - felst því einvörðungu í vali á hráefni, uppröðuninni/endurtekningunni og afstöðu hlutanna í rýminu. Ekkert er gert til að setja það í listrænan búning í hefðbundnum skilningi. Það aðeins talar sínu máli, í ákveðinn tíma og síðan leyst upp. Þó svo að þessi innsetning sé ákveðin viðræða við listasöguna (ready-made, rými minimalismans, merkingarleg tæming conceptlistarinnar) þá hafa þessi hlutir/efni skýr hugtengsl fyrir áhorfendur sem listamaðurinn leikur sér með á tvíræðan hátt. Þrátt fyrir að listin virðist standa hér á núllpunkti sköpunarinnar, þá verður ekki undan því komist að þetta listaverk samanstendur af hlutum/táknum sem ala af sér ákveðna frásögn. Þetta er byggingarefni/listaverk (uppbyggjandi) sem vísar inn í það sem verður, nýsköpunina, það að brjóta nýjar leiðir, jafnframt því sem þetta tvíræða hugtak hefur til að bera afgerandi siðrænan boðskap. 

Collection