Ásmundur Sveinsson

Erró

Einar Jónsson myndhöggvari (1874-1954) var einn þeirra listamanna sem í byrjun 20. aldar lögðu grunn að nútímamyndlist hér á landi og sá fyrsti sem gerði höggmyndalist að aðalstarfi. Einar var fæddur að Galtafelli í Hrunamannahreppi í Árnessýslu og ólst þar upp hjá foreldrum sem voru bændur. Hann hélt til Kaupmannahafnar þar sem hann lærði við Konunglegu listaakademíunna frá 1896-1899. Á námsárunum ferðaðist hann til Rómar þar sem hann dvaldi í eitt ár og þar mótuðust hugmyndir hans um hlutverk listamannsins. Myndefni í höggmyndir sínar sótti hann gjarnan í goðsöguleg minni. Árið 1909 bauð Einar íslensku þjóðinni öll verk sín að gjöf með því skilyrði að reist yrði yfir þau safn. Safnið er byggt eftir teikningum Einars sjálfs en Einar Erlendsson húsameistari áritaði teikninguna 1916. Listasafn Einars Jónssonar var vígt á Jónsmessudag 23. júní árið 1923 og var það fyrsta listasafn á Íslandi. Einar valdi safninu stað á Skólavörðuhæð sem þá var eyðiholt í útjaðri Reykjavíkur og var safnið fyrsta byggingin á hæðinni en það var hæsti sjónarhóll bæjarins. Einar og fleiri samtíðarmenn sáu Skólavörðuhæðina sem „háborg Íslands“.

Nákvæm og allt að því svimandi sýn Eggerts á íslenskan gróður á uppruna sinn í eiginlekum náttúrunnar og eðli mannsins sem túlkar hana. Verkin hans eru máluð yfir langan tíma og í mörgum lögum. Þar festir hann í sessi minningar um dvöl meðal plantna og blóma, sem færðar eru á striga með olíulitum eftir leiðum sem krefjast nákvæmni og þekkingar á efniviðunum: olíunni og náttúrunni. Í ferlinu fyllir hann myndflötinn af villtum blómum, gróðri, lyngi og mosa, og eru verkin hugmyndafræðilegs eðlis um leið og þau tjá ótakmarkað flæmi náttúrunnar. Á milli laga málaðra blóma laumar sér mynd Botticellis af Vorinu og sprettur upp úr bakgrunninum.

Einar hefur aðallega fengist við málun og grafík en hefur einnig unnið með skúlptúr, steint gler, emaléringu og mósaík. Manneskjan í umhverfi sínu hefur verið sem rauður þráður í gegnum feril hans. Hann sækir oft innblástur í íslenska náttúru og íslenskt samfélag. Meðal annarra yrkisefna má nefna borgarsamfélagið, Íslendingasögurnar og trúarmyndir en hann hefur unnið talsvert að kirkjulist. Oft má finna samtímasögur í verkum hans, t.d. Gunnlaugssundið við Vestmannaeyjar árið 1984, en einnig má í verkum hans finna gagnrýni á íslenskt samfélag t.d. byggðarstefnu, sjávarútvegsmál, ofurkapítalisma og umhverfismál.Einar hélt sína fyrstu málverkasýningu á Íslandi 1968. Sýningin markaði kaflaskil með áhrifum popplistar, tjástefnu og endurkomu manneskjunnar í íslenska málverkið, sem var á skjön við abstraktlistina sem hafði ráðið ríkjum á Íslandi í um 20 ára skeið. 

Á síðari hluta áttunda áratugarins vakti Nína Gautadóttir athygli bæði hér heima og erlendis fyrir stór og efnismikil, ofin verk sem hún vann úr ýmsum efnum með aðferð sem hún þróaði sjálf. Mikilfengleg garnbendan sem blasir við áhorfandanum hér minnir á kraumandi lífríkið þegar horft er ofan í svörðinn. Verkið er ágengt og lífrænt þar sem angar þess hlykkjast um á fletinum í misþykkum snúrum og lykkjum sem skapa dýpt.

7 steinstöplar með koparútlínum 7 vatna.

Ásta vinnur verk í alla mögulega miðla en skúlptúr og innsetningar hafa löngum verið hennar sérgrein. 

Í myndlist Önnu Líndal mætast ólíkir þræðir hugmynda og úrvinnslu sem byggja á tveimur megin viðfangsefnum: annars vegar togstreitu á milli einkalífs og utanaðkomandi væntinga, og hins vegar löngun mannsins til að skilja og greina náttúruna í gegnum mælingar. Togstreitan á milli einkalífs og samfélagslegrar stöðu er einkum sýnileg í verkum frá fyrri hluta ferilsins þegar hún afmarkaði efnisval við það sem var til staðar inni á heimilinu og gerði heimilið að kjörlendi sköpunar. Á síðari árum hefur Anna  tekist á við þrá mannsins til að skilja náttúruna með verkum sem hún byggir að miklu leyti á eigin reynslu af því að dvelja í óbyggðum og taka þátt í rannsóknarleiðöngrum vísindamanna.

Collection