Á síðari hluta áttunda áratugarins vakti Nína Gautadóttir athygli bæði hér heima og erlendis fyrir stór og efnismikil, ofin verk sem hún vann úr ýmsum efnum með aðferð sem hún þróaði sjálf. Mikilfengleg garnbendan sem blasir við áhorfandanum hér minnir á kraumandi lífríkið þegar horft er ofan í svörðinn. Verkið er ágengt og lífrænt þar sem angar þess hlykkjast um á fletinum í misþykkum snúrum og lykkjum sem skapa dýpt.

7 steinstöplar með koparútlínum 7 vatna.

Ásta vinnur verk í alla mögulega miðla en skúlptúr og innsetningar hafa löngum verið hennar sérgrein. 

Í myndlist Önnu Líndal mætast ólíkir þræðir hugmynda og úrvinnslu sem byggja á tveimur megin viðfangsefnum: annars vegar togstreitu á milli einkalífs og utanaðkomandi væntinga, og hins vegar löngun mannsins til að skilja og greina náttúruna í gegnum mælingar. Togstreitan á milli einkalífs og samfélagslegrar stöðu er einkum sýnileg í verkum frá fyrri hluta ferilsins þegar hún afmarkaði efnisval við það sem var til staðar inni á heimilinu og gerði heimilið að kjörlendi sköpunar. Á síðari árum hefur Anna  tekist á við þrá mannsins til að skilja náttúruna með verkum sem hún byggir að miklu leyti á eigin reynslu af því að dvelja í óbyggðum og taka þátt í rannsóknarleiðöngrum vísindamanna.

Listamaðurinn leikur sér oft með myndir, efni og tungumál, og skapar tilteknar sjónrænar eða hugrænar myndir. Í þessu tilfelli eru Snorri Sturluson (1179-1241), íslenskur sagnfræðingur, skáld og stjórnmálaskörungur, heiðlóan og aðrar menningarlegar tilvísanir sýndar í skáp sem breytt hefur verið í helgan dóm eða altaristöflu. Verkið var fyrst sýnt á sýningunni Skúlptúr skúlptúr á Kjarvalsstöðum á Listahátíð Reykjavíkur 1994.

Árin 1987-1999 var tréristan helsta viðfangsefni Drafnar en tímabilið hófst þegar hún fór til Finnlands í nám. Fyrir það hafði hún lært við Myndlista- og handíðaskóla Íslands, Dupontskólann í Kaupmannahöfn og Myndlistaskólann á Akureyri. Dröfn hefur hlotið ýmsar viðurkenningar fyrir list sína og árið 1998 var hún bæjarlistamaður Akureyrar.

Collection