„Norðan Korpúlfsstaða við ósa Úlfarsár er teikning af sólskríkju á grasbala. Á tíu dögum breytist sólskríkja í mús og á öðrum tíu dögum í kengúru.“ Svo kemst Magnús Pálsson sjálfur að orði um verkið. Upphaflega var það gert árið 1980 en hann endurgerði það 1994 vegna yfirlitssýningar sem var það ár á Kjarvalsstöðum. Í bæði skipti sótti hann efnivið í nærliggjandi öskuhauga. Upphaflega hafði hann ætlað sér að raða ruslinu upp í fallegt munstur utan í hlíð sem sæist langt að, en á endanum varð það að þessu umbreytingarferli. Magnús skapar hér eitthvað úr engu.

Magnús Pálsson (f. 1929) tók virkan þátt í framúrstefnu íslenskrar leik- og myndlistar á 6. og 7. áratug 20. aldar og átti m.a. í farsælu samstarfi við Dieter Roth og síðar SÚM-hópinn. Magnús hefur haft rík áhrif á íslenska samtímalist, m.a. í gegnum kennslustörf sem hann sinnti um árabil, en hann átti, ásamt Hildi Hákonardóttur, frumkvæði að stofnun nýlistadeildar við Myndlista-og handíðaskóla Íslands. Magnús var fulltrúi Íslands á Feneyjatvíæringnum í myndlist 1980. Árið 1994 var sett upp yfirlitssýning á verkum hans á Kjarvalsstöðum.Frumgerð verksins Ferð er í eigu Nýlistasafnsins en var endurgert vegna sýningar Magnúsar Pálssonar að Kjarvalsstöðum 1994. Verkið er gert úr 63 stökum tússteikningum sem er skeytt saman. Teikningarnar eru prentaðar aftur og aftur og hver yfir aðra á langa pappírsörk svo úr verður til nokkurs konar veggfóður. Verkið snýst ekki síst um þá ferð sem vinnan við það felur í sér og útkomuna því að í hvert skipti sem það er gert er útkoman öðruvísi. Mögulegt er að tengja vinnuaðferð þess við annað verk í þessum sal sem kallast Kál þar sem teikningum er skeytt saman og þær prentaðar á svipaðan máta.

Í gipsverkum sínum var Magnús á tímabili upptekinn af því sem hann kallaði pósitíft og negatíft rými og sambandinu þar á milli. Þetta var mjög áberandi í seríunni Stærðfræði. Gifsafsteypur af stærðfræðilegum jöfnum, sem eru krotaðar í sand, eru notaðar sem mót fyrir enn aðrar gifsafsteypur, sem eru líka notaðar sem mót. Afsteypunum er síðan raðað saman með spegilmyndum sínum.  

Einar Jónsson myndhöggvari (1874-1954) var einn þeirra listamanna sem í byrjun 20. aldar lögðu grunn að nútímamyndlist hér á landi og sá fyrsti sem gerði höggmyndalist að aðalstarfi. Einar var fæddur að Galtafelli í Hrunamannahreppi í Árnessýslu og ólst þar upp hjá foreldrum sem voru bændur. Hann hélt til Kaupmannahafnar þar sem hann lærði við Konunglegu listaakademíunna frá 1896-1899. Á námsárunum ferðaðist hann til Rómar þar sem hann dvaldi í eitt ár og þar mótuðust hugmyndir hans um hlutverk listamannsins. Myndefni í höggmyndir sínar sótti hann gjarnan í goðsöguleg minni. Árið 1909 bauð Einar íslensku þjóðinni öll verk sín að gjöf með því skilyrði að reist yrði yfir þau safn. Safnið er byggt eftir teikningum Einars sjálfs en Einar Erlendsson húsameistari áritaði teikninguna 1916. Listasafn Einars Jónssonar var vígt á Jónsmessudag 23. júní árið 1923 og var það fyrsta listasafn á Íslandi. Einar valdi safninu stað á Skólavörðuhæð sem þá var eyðiholt í útjaðri Reykjavíkur og var safnið fyrsta byggingin á hæðinni en það var hæsti sjónarhóll bæjarins. Einar og fleiri samtíðarmenn sáu Skólavörðuhæðina sem „háborg Íslands“.

Nákvæm og allt að því svimandi sýn Eggerts á íslenskan gróður á uppruna sinn í eiginlekum náttúrunnar og eðli mannsins sem túlkar hana. Verkin hans eru máluð yfir langan tíma og í mörgum lögum. Þar festir hann í sessi minningar um dvöl meðal plantna og blóma, sem færðar eru á striga með olíulitum eftir leiðum sem krefjast nákvæmni og þekkingar á efniviðunum: olíunni og náttúrunni. Í ferlinu fyllir hann myndflötinn af villtum blómum, gróðri, lyngi og mosa, og eru verkin hugmyndafræðilegs eðlis um leið og þau tjá ótakmarkað flæmi náttúrunnar. Á milli laga málaðra blóma laumar sér mynd Botticellis af Vorinu og sprettur upp úr bakgrunninum.

Einar hefur aðallega fengist við málun og grafík en hefur einnig unnið með skúlptúr, steint gler, emaléringu og mósaík. Manneskjan í umhverfi sínu hefur verið sem rauður þráður í gegnum feril hans. Hann sækir oft innblástur í íslenska náttúru og íslenskt samfélag. Meðal annarra yrkisefna má nefna borgarsamfélagið, Íslendingasögurnar og trúarmyndir en hann hefur unnið talsvert að kirkjulist. Oft má finna samtímasögur í verkum hans, t.d. Gunnlaugssundið við Vestmannaeyjar árið 1984, en einnig má í verkum hans finna gagnrýni á íslenskt samfélag t.d. byggðarstefnu, sjávarútvegsmál, ofurkapítalisma og umhverfismál.Einar hélt sína fyrstu málverkasýningu á Íslandi 1968. Sýningin markaði kaflaskil með áhrifum popplistar, tjástefnu og endurkomu manneskjunnar í íslenska málverkið, sem var á skjön við abstraktlistina sem hafði ráðið ríkjum á Íslandi í um 20 ára skeið. 

Collection