Anna Rún teflir saman tækni og náttúru í sköpunarferli sínu en hún er stöðugt að skoða og hlúa að stöðu manneskjunnar innan og gagnvart náttúrunni. Í verkinu Hringfarar gerir hún tilraun til að trufla skynjun fólks á rýminu. Úr verður gjörningur trjáa, hálfgerður dans, sem áhorfandinn tekur þátt í. Hún kemur með náttúruna inn í sýningarrýmið, og er ófyrirséð í upphafi hvernig innsetningin muni þróast. Trén eru fengin úr ferli eðlilegrar grisjunar. Náttúruleg hringrás heldur áfram og við tekur hrörnunarferli sem er í fullum gangi frammi fyrir augum áhorfenda. 

Kassinn sem hangir á veggnum er eins og hver annar pappakassi. Ef maður fylgist aðeins með honum kemur maður auga á vír sem hreyfist af sjálfu sér. Heiti verksins vísar til uppgötvunar, „Aha!“ Magnús gerir verk sem koma á óvart en eru um leið ósköp hversdagsleg. Þá minnir hann okkur á að njóta litlu hlutanna í daglegu lífi. 

Auður Lóa sækir innblástur í skrautstyttur sem voru vinsælar í gamladaga í Bretlandi. Þær sýndu ýmislegt sem fólki fannst fallegt, skemmtilegt eða virðingarvert. Hér leitar Auður Lóa að fyrirmyndum á internetinu og staldrar við það sem vekur áhuga hennar. Hún býr síðan til styttur eftir myndum á skjánum en í stað postulíns notar hún pappamassa. 

Arnar vinnur í fjölbreytta miðla líkt og myndbönd, teikningar, gjörninga, innsetningar og skúlptúra til að miðla ólíkum frásögnum. Í verkum sínum dregur hann fram hversdagslegar og misþekktar menningartilvísanir, endurgerir og gefur þeim nýja og jafnvel kaldhæðna og fyndna merkingu.

Sem ljósmyndari hefur Einar um árabil ferðast um hálendið í leit að fólki sem sækir þangað á eigin forsendum. Hann hittir fyrir einstaklinga sem hver og einn hefur sínar væntingar og skynjar umhverfið á persónulegan hátt. Í ljósmyndaverkunum sjáum við stundum þetta fólk en líka ummerki þess, eða þau spor sem það skilur eftir sig. Myndirnar endurspegla ofurhversdagslegar þarfir eins og húsaskjól, fararskjóta, salernisaðstöðu og matarföng – allt frammi fyrir ægifögru umhverfi öræfanna. Úr myndröðinni Hálendi sem listamaðurinn hefur unnið að frá 2010. 

Kristján Steingrímur spáir í það hvernig við tengjumst hinum ýmsu stöðum. Hann skoðar umhverfið og aðstæður en tekur síðan með sér mold eða sand frá staðnum og notar í listaverk. Hér hefur hann tekið jarðefni frá eldfjallinu fræga, Heklu, og búið til málverk. Hann málar ekki mynd af fjallinu heldur notar efnið beint og býr til ólíka litafleti.		

Í Goðahverfinu er að finna listaverk gerð af Arnari Ásgeirssyni, hugsuð sem kennileiti fyrir hverfið. Þar er að finna mistiltein í formi örvar sem banaði Baldri, alsjáandi auga Óðins og veggmynd alsetta táknmyndum allra goðanna úr hverfinu. Frekari upplýsingar um verkin og staðsetningar er að finna í smáforriti Listasafns Reykjavíkur um útilistaverk „Reykjavik Art Walk“ 

Verk Shoplifter eru unnin með mislitu gervihári eins og notað er í hárlengingar. Það er eins og snjóhús í laginu eða hellir þar sem maður er umvafinn litum og mýkt. Heiti verksins er orðaleikur því „chromosome“ þýðir litningur („chroma“ er litur og „soma“ líkami) en hér er blandað saman orðunum litur og rými („chroma“ og „zone“). 

Haraldur leitast iðulega við að myndgera, efla og móta það sem venjulega er hulið, hversdagslegt eða án víddar. Hvert nýtt verk krefst nýrrar nálgunar á efni og miðil. Í Miði notar listamaðurinn litað plexígler, trétappa og farða, grípur augnablik og dregur athygli okkar að efniviðnum. Þar kann að leynast mynd af einhverju eins og snertingu, jafnvægi og hinu ósagða.

Collection