Ásmundur Sveinsson

Erró

Líkast til eina myndin sem Kjarval málaði af þeim hjónum, Tove og honum. Hér er um að ræða blíðlega rómantíska stemmningu fremur en raunsæismynd.

Allt frá námsárum sínum lagði Kjarval ríka stund á gerð andlitsmynda. Er hann dvaldi á Ítalíu árið 1920 teiknaði hann fjölda fólks og sex árum síðar gerði hann myndaröð af mörgum íbúum Bakkagerðis. Hann prófaði sig áfram með tækni, notaði blýant, kol, blek, túss og vatnslit og náði miklum árangri. Þegar svo bar undir rissaði hann hugmyndir sínar á þann pappír sem hendi var næstur, hvort heldur voru sendibréf, umslög, sígarettuöskjur, servíettur eða víxileyðublöð. Skapgerð og persónuleiki fyrirmynda hans kom ljóslifandi fram. Oft blönduðust andlitin náttúrunni, hrauni, mosa eða blómabreiðum. 

Kjarval málaði ýmist portrett að eigin frumkvæði, oft til að heiðra vini sína, eða hann málaði þau að beiðni einstaklinga eða félagasamtaka. Á síðari hluta sjötta áratugarins urðu portrettmyndir hans óhefðbundnari og tjáningarríkari en áður. Árið 1959 málaði hann þrjár portrettmyndir af sænska fræðimanninum Ivar Modéer, prófessor í norrænum fræðum við Uppsalaháskóla, sem hreifst mjög af Kjarval og verkum hans. Myndin af Ivar Modéer endurspeglar þá skoðun Kjarvals að portrett eigi ekki að líkjast ljósmynd, og síst af öllu að fegra fyrirsætu sína, en mikilvægt sé að verkið sýni persónueinkenni viðkomandi – án of mikillar alvöru. Hún er máluð með olíu á pappírsarkir sem límdar eru upp á striga og Kjarval málaði einnig að hluta til gullkant á strigann umhverfis arkirnar. Verkið er óhefðbundið og tjáningarríkt að allri gerð og liggur á mörkum þess að vera karikatúr (skopmynd). 

Collection