Hér hvílir á stöplinum grjót sem á uppruna sinn úti í geimnum og hefur ríkulegt segulmagn. Flestir loftsteinar eru járnríkir og virka því á segla. Þrír þræðir hanga úr loftinu, hver í sínum grunnlit og með segul á endanum. Þegar þeir komast í tæri við loftsteininn dragast þeir að honum þannig að það strekkist á þráðunum.

Verk Hreins samanstendur af fimm myndbandsverkum og hvert þeirra sýnir listamanninn Kristinn E. Hrafnsson við einfalda, hversdagslega iðju á ýmsum stöðum í Reykjavík (hoppa á trampólíni, róla sér á leikvelli, renna sér á skautum, hekla og spreyta sig á húlahring). Hvert myndband ber sérheiti sem byggist á eðlisfræðiformúlu, til dæmis um hröðun eða pendúlhreyfingu.

Í fimm myndbandsverkum Hreins gerir gjörvulegt yfirbragð listamannsins hann að styttu. Myndhöggvarinn, og þá sjálf styttan, framkvæmir, líkt og í Ummyndunum Óvíðs, ýmiskonar hringhreyfingar sem líkaminn teiknar, formar eða skapar. Hann minnir einnig á ósýnilegt þyngdaraflið þar sem hann skoppar á trampólíni eða sveiflast eins og pendúll í rólu. Hér eru að verki bæði þyngd og massi, einnig tregða, eða verkun og gagnverkun en titlar verkannavísa einmitt í hverfiþunga, þyngdarhröðun, fjaður- og lyftikrafta. Hringmynstur – hvort sem þau birtast við að hekla húfu, í skautaförum á ísnum, taktföstum hreyfingum húlahringsins eða í lestri veðurfrétta frá veðurstöðvum umhverfis Ísland – eru sett í samhengi við stærri sporbauga og fyrirbæri. Þessi mynstur eiga hlutdeild í stóru fyrirbæralögmálunum svo sem hreyfiþunga og hreyfiorku, sem einnig koma fram í sjávarföllunum, sem líkt og sólsetrið sanna snúning jarðar. Þar af leiðir að eitt og sama lögmálið gildir um allt, hvort sem um ræðir skopparakringlur á Jörðu eða plánetur og halastjörnur í geimnum.Hreinn hugsar þessi nýju verk ekki aðeins sem portrett af myndhöggvaranum sem tákn um styttu eða höggmynd heldur einnig sem fyrirmælaverk sem felur í sér öll lögmál miðilsins. Höggmynd getur verið stöðugleikinn í hnotskurn – eitthvað gífurlegt, traust og kyrrt – þó reiðir hann sig á hringhreyfingar, aðdráttarafl og jafnvægi. Með því að sýna líkamann hreyfast á svo marga vegu í tengslum við krafta jarðarinnar vísar Hreinn á sinn ljóræna hátt í þau öfl sem við stjórnumst af, og fjallar þannig um tíma, frumspeki og tvíeðli allra hluta.

Í myndbandsverki Hreins má sjá listamanninn Kristinn E. Hrafnsson hoppa á trampólíni. Hreinn hefur mjög gaman af því að skapa verk sem sýna með óvæntum hætti ýmsa eðlisfræðilega virkni og náttúrulögmál. Hér er hann til dæmis að skoða þyngdaraflið sem heldur okkur á jörðunni. 

Í fimm myndbandsverkum Hreins gerir gjörvulegt yfirbragð listamannsins hann að styttu. Myndhöggvarinn, og þá sjálf styttan, framkvæmir, líkt og í Ummyndunum Óvíðs, ýmiskonar hringhreyfingar sem líkaminn teiknar, formar eða skapar. Hann minnir einnig á ósýnilegt þyngdaraflið þar sem hann skoppar á trampólíni eða sveiflast eins og pendúll í rólu. Hér eru að verki bæði þyngd og massi, einnig tregða, eða verkun og gagnverkun en titlar verkannavísa einmitt í hverfiþunga, þyngdarhröðun, fjaður- og lyftikrafta. Hringmynstur – hvort sem þau birtast við að hekla húfu, í skautaförum á ísnum, taktföstum hreyfingum húlahringsins eða í lestri veðurfrétta frá veðurstöðvum umhverfis Ísland – eru sett í samhengi við stærri sporbaugaog fyrirbæri. Þessi mynstur eiga hlutdeild í stóru fyrirbæralögmálunum svo sem hreyfiþunga og hreyfiorku, sem einnig koma fram í sjávarföllunum, sem líkt og sólsetrið sanna snúning jarðar. Þar af leiðir að eitt og sama lögmálið gildir um allt, hvort sem um ræðir skopparakringlur á Jörðu eða plánetur og halastjörnur í geimnum.Hreinn hugsar þessi nýju verk ekki aðeins sem portrett af myndhöggvaranum sem tákn um styttu eða höggmynd heldur einnig sem fyrirmælaverk sem felur í sér öll lögmál miðilsins. Höggmynd getur verið stöðugleikinn íhnotskurn – eitthvað gífurlegt, traust og kyrrt – þó reiðir hann sig á hringhreyfingar, aðdráttarafl og jafnvægi. Meðþví að sýna líkamann hreyfast á svo marga vegu í tengslum við krafta jarðarinnar vísar Hreinn á sinn ljóræna hátt íþau öfl sem við stjórnumst af, og fjallar þannig um tíma, frumspeki og tvíeðli allra hluta.

Í myndbandsverki Hreins má sjá listamanninn Kristinn E. Hrafnsson húla með húlahring um sig miðjan. Hreinn hefur mjög gaman af því að skapa verk sem sýna með óvæntum hætti ýmsa eðlisfræðilega virkni og náttúrulögmál. Hér er hann til dæmis að skoða miðflóttaaflið sem er lykilatriði í hreyfingu himintunglanna. 

Hálfur glervasi liggur á póleraðri stálplötu. Úr verður einföld sjónhverfing sem byggist á speglun og gegnsæi. Vasinn virðist heill og það er eins og hann mari í hálfu kafi í tærri tjörn. 

Hreinn leikur sér að spurningunni um hvað sé málverk með því að nota fundna hluti úr málningarvöruverslun. Hann safnar saman tréprikum sem notuð hafa verið í búðinni til þess að hræra upp í litadollum. Stundum hefur sama spýtan verið notað oftar en einu sinni og þá safnast nokkur lög af lit á hana. Listamaðurinn tekur síðan þessa hversdagslegu nytjahluti og setur í samhengi myndlistar. Þeim er raðað reglulega í mynstur á vegg og gefið heitið „málverk“.

Collection

Work