Ásmundur Sveinsson

Erró

Gabríela Friðriksdóttir (f. 1971) útskrifaðist frá skúlptúrdeild Myndlista- og handíðaskóla Íslands árið 1997 og stundaði nám í AVU akademíuna í Prag, veturinn 1998. Hún vinnur jöfnum höndum með teikningar, málverk, skúlptúr, innsetningar og myndbandsverk. Verk Gabríelu eru oft á mörkum raunveruleika og ímyndunar eða á mörkum hins óhlutbundna og hins hlutbundna og vinnur hún gjarnan útfrá ýmsum andlegum kerfum, fornum og nýjum.  Í verkum hennar er samstarf á milli hinna ýmsu listgreina einkennandi og hún vinnur gjarnan stærri verk sín og innsetningar með tónlistarmönnum, dönsurum, kvikmyndagerðamönnum og arkitektum. 

Kristleifur dreifir úr kvenmannsundirfötum á snyrtilegu, einbreiðu rúmi í látlausu herbergi. Við gerð ljósmyndanna sviðsetur listamaðurinn andstæðar hugmyndir um fjarveru og nánd. Myndirnar og titill þeirra ýta undir einhvers konar frásögn í huga áhorfandans. Þær endurspegla með sláandi hætti andrúmsloft hugarvíls, fortíðarþrár, jafnvel eftirsjár. Endurtekið stef í verkum Kristleifs – það sem gerir þau svo áleitin – er hin vandrataða lína á milli hrifnæmis og þráhyggju.

Verkið er staðsett við Ægisíðu.Verkið stendur nálægt gömlu grásleppuskúrunum við Grímsstaðavör á Ægisíðu. Lengi voru skiptar skoðanir á því hvort skúrarnir ættu að vera rifnir eða verndaðir og var síðari kosturinn valinn. Það sem einkennir þetta fjölfarna útivistarsvæði er blanda af gömlum tíma og nýjum þar sem skúrarnir eru tákn gamla tímans og þess auðs sem í hafinu býr. Fiskarnir hennar Steinunnar vísa í þann auð, en það er líkt og sjór hafi flætt inn í land á milli skúranna og að fiskana hafi rekið á land. Verkið er úr áli og steypt í malbikið svo að vegfarendur geta gengið á því. Flóð og fjara var hluti af sýningunni Strandlengjan sem Myndhöggvarafélagið í Reykjavík stóð fyrir en það verkefni hófst á tuttugu ára afmæli félagsins árið 1998 og náði svo hámarki á Listahátíð árið 2000. Verkið er tileinkað Þórði Sigurðssyni skipstjóra.

Myndlistarferill Eyborgar Guðmundsdóttur er eins konar öskubuskusaga. Frá unga aldri hafði hún áhuga á myndlist en gekk aldrei í listaskóla á Íslandi. Árið 1959, eftir tólf ára starf hjá Búnaðarfélagi Íslands, tók hún sig upp og hélt til Parísar til að afla sér listmenntunar. Hún innritaðist í Académie Julien en fann brátt að námið þar hentaði henni ekki og hóf því að leita sér leiðbeinenda meðal franskra listamanna. Innan tíðar var hún komin í vinfengi við nokkra af þekktustu listamönnum Parísar, meðal annars Victor Vasarely, og féllst hann á að líta til með henni. Framgangur Eyborgar og skjót og skilvirk viðbrögð hennar við myndlistinni sem hún sá voru með ólíkindum ef haft er í huga að fyrri menntun hennar í myndlist var afar takmörkuð. Um 1962–63 er Eyborg farin að gera vönduð verk sem fóru bil beggja milli formhyggju strangflatalistar og sjónertingar optískrar myndlistar. Það var engin tilviljun að Eyborg fór þá leið því að heima á Íslandi hafði hún umgengist Hörð Ágústsson, Þorvald Skúlason og Dieter Roth sem allir höfðu aðhyllst formfestu og þaulskipulag í verkum sínum. Tilraunir með hreyfingu forma og sjóntitring er einnig að finna í verkum þeirra Dieters og Harðar frá úthallandi sjötta áratugnum, og sjá má Eyborgu kallast á við verk þeirra.

Collection