Ásmundur Sveinsson

Erró

Bryndís stundaði nám í Myndlistaskólanum í Reykjavík og Myndlista- og handíðaskólanum. Hún hefur fyrst og fremst unnið verk sín úr leir eða gleri.

Verkið er staðsett í Fógetagarðinum.Þann 16. júní árið 2000 afhenti biskup Íslands hr. Karl Sigurbjörnsson, fyrir hönd skipulagsnefndar kirkjugarða, Reykjavíkurborg minnisvarða um hinn forna Víkurkirkjugarð. Unnið var að uppsetningu minnisvarðans í samráði við menningarmálanefnd, umferðar- og skipulagsnefnd Reykjavíkur, auk embættis garðyrkjustjóra. Verkið stendur á horni Aðalstrætis og Kirkjustrætis en þarna var kirkjugarður Reykvíkinga frá upphafi til 1838 er Hólavallakirkjugarður við Suðurgötu var vígður. Verkið er samsett úr þremur grásteinum sem eru á bilinu 1.72 – 2 metrar á hæð og er raðað saman með u.þ.b. 25 sm millibili. Bakhliðar steinanna eru með náttúrulegri áferð, hliðarnar tilhöggnar og á framhliðum eru lágmyndir höggnar í sagaðan flöt sem vísa til sögu garðsins og kristni á Íslandi.

Verkið er staðsett við Perluna í Öskjuhlíð.Dansleikur samanstendur af fjórum um tveggja metra háum bronsstyttum. Þorbjörg vann listaverkið árið 1970 en gaf Reykjavíkurborg það árið 1995. Efnisnotkun listakonunnar gefur verkunum grófa og hráa áferð en eykur um leið áhrifamátt þeirra og gerir þau tímalaus. Framsetning þeirra, þar sem hún tengir innbyrðis fleiri einstaklinga, minnir á innsetningar. Verk Þorbjargar sýna ætíð manneskjur í mismunandi stellingum, eina eða fleiri saman. Stærðin er oftast nokkuð ýkt, en manneskjurnar líta oft út fyrir að vera í réttri stærð þegar þær eru skoðaðar í hæfilegri fjarlægð. Holrúmið í verkum Þorbjargar, bæði í höfðum og búkum, gerir það að verkum að líkamarnir losna við allt ónauðsynlegt rúmtak fram yfir það sem þeim er nauðsynlegt til þess að standa undir eigin stellingu. 

Verkið er staðsett í Grasagarðinum í Laugardal.Grunnhugmynd verksins byggist á tengingu við náttúruöflin á Íslandi. Hægt er að líkja verkinu við jörð sem rifnar svo sprungur og gjár myndast. Vatn safnast í gjár, frýs í glufum og klýfur í sundur björg. Listaverkið stendur að hluta til upp úr og að hluta til niður í jörðina og myndar gjá en einnig breiðir hluti þess úr sér á yfirborðinu. Vatnsrennslið er síbreytilegt líkt og í náttúrunni þannig að ásýnd verksins breytist stöðugt og hljóðið sem berst frá verkinu einnig vegna mismunandi þrýstings í vatnsbununum.

Verkið var staðsett við strandlengjuna í Skerjafirði.  Verkið hefur verið tekið niður.

Verkið er staðsett Í fjöru fyrir neðan Skeljatanga í Skerjafirði.Geirfugl Ólafar er úr álii og er eftirlíking hins útdauða geirfugls. Verkið stendur á hnullungi úti fyrir fjörunni og vísar til Eldeyjar, þar sem síðustu tveir geirfuglarnir á Íslandi eru taldir hafa verið drepnir árið 1844. Íslendingar drápu parið fyrir erlendan safnara sem bauð háar upphæðir. Hann stendur á skeri í Skerjafirðinum og var upphaflega komið þar fyrir sem hluta af afmælissýningunni Strandlengjan sem Myndhöggvarafé Reykjavíkur stóð fyrir árið 1998. Reykjavíkurborg festi kaup á verkinu árið 2000 og var því þá komið fyrir á ný aá sama stað og stendur þar enn. Á bak við listaverkið Geirfugl býr margþætt merking sem sýnir skoðun Ólafar á þjóðarvitund íslendinga og þjóðararfleiðinni. Geirfugl Ólafar ì Skerjafirðinum horfir til Eldeyjar og bendir því áhorfandanum á vettvang „glæpsins“. Hann er ennframur steyptur úr áli, þeim málmi sem Íslendingar hafa fórnað miklum náttúruauðlindum til þess að framleiða.  

Verkið er staðsett í fjörunni Grófum við Skerjafjörð.  Verkið er ekki lengur sjáanlegt í fjörunni. Í verkinu er n-á-t-t-ú-r-a ritað með steinsteypustöfum í fjöruborðið, eins og hafið sjálft hafi verið merkt og sett til sýnis. Verkið er við fjölfarinn stíg meðfram sjónum en frá því að það var sett upp og til dagsins í dag hefur það smám saman verið að hverfa í sandinn. Ein af meginhugmyndum höggmyndarinnar í upphafi var að hún myndi standast tímans tönn. Höggmyndir sátu á háum á stöpli svo að áhorfandinn myndi horfa upp til verksins og verkin voru oft séð sem nánast eilíf. Verkið Náttúra er nú nánast horfið áhorfandanum en er orðið hluti af náttúrunni og því ekki úr vegi að kalla verkið umhverfislistaverk. Sjórinn lætur sig þetta allt litlu varða; flóð og fjara hafa sinn gang og eru stafirnir líklega farnir að riðlast úr upprunalegri og teinréttri röðun sinni, en þyngd þeirra og lögun trufla skrið sandsins fram og til baka, máttlítið viðnám sem hlýtur að lúta í lægra haldi fyrr eða síðar.

Verkið er staðsett við Borgarleikhúsið.Sigurjón hafði mikið dálæti á sterku myndmáli fornra þjóða: Etrúska, Egypta, Maya og Inka og ekki síst Grikkja á arkaíska tímabilinu svonefnda. Í upphafi 20. aldar leituðu margir listamenn fanga í list fornra þjóða og varð gríman mjög algengt mótíf í verkum margra sem kenndir hafa verið við módernisma allt fram yfir miðja 20. öld. Í grímunni sá fólk leið til að víkja frá eftirlíkingu náttúrunnar og lýsa í staðinn tilfinningum og innri veruleika í verkum sínum. Gríman er ævafornt fyrirbæri og hefur verið notuð víða um heim í trúariðkun og til að ná sambandi við yfirnáttúruleg öfl. Nægir hér að nefna þjóðflokka í Afríku og inúíta á Grænlandi og í Alaska. Gríman er einnig verkfæri leikara og tvær grímur eru táknmynd leiklistar. Stækkuð afsteypa af Grímunni stendur við Borgarleikhúsið í Reykjavík. 

Verk Gústavs Geirs kallast á við landslagshefðina í myndlist en hann gerir tilraunir með form og framsetningu. Með blandaðri tækni, teikningu og ljósmyndun, skoðar hann landslag á ólíkum forsendum. Að auki leikur hann sér að hlutföllum og skynjun okkar í gegnum mismunandi miðla. Þessi lagskipta nálgun dregur fram spurningar um tengsl fyrirmyndar og eftirmyndar, raunveruleikans og listarinnar.

Gabríela hefur sótt innblástur á ýmsum vettvangi í tilraunum sínum til þess að fjalla um tilfinningar, líðan og allt það sem bærist innra með manninum. Einkum hefur hún skoðað hugmyndakerfi frá fyrri tíð, dulhyggju og forneskju. Hún hefur miðlað niðurstöðum sínum í teikningu, málverki, skúlptúr og myndbandsverkum. Þar koma fram karakterar, táknmyndir og efni sem bera með sér marglega eiginleika og endurspegla völundarhús mannlegrar tilveru.  

Collection