Ásmundur Sveinsson

Erró

Í myndbandsverkinu er vera skorin upp og svart slím fjarlægt úr henni. Á miðöldum trúðu menn því að líkaminn framleiddi svart gall sem réði andlegri heilsu og mátti það ekki fyrirfinnast í of miklum mæli. Á forngrísku mynda orðin „svart“ og „gall“ [melancholia] bókstaflega hugtakið þunglyndi. 

Í fljótu bragði virðast lágmyndir Svövu þungar og massífar en þær eru í raun fisléttar. Þær eru úr pappírsbeðmi, eða sellulósa, og ljáir listamaðurinn þeim lit með litadufti. Við gerð verksins notar hún form skorin út í frauðplast þar sem skipulagðar formfléttur eru lagðar upp eftir fyrirfram gerðum áætlunum. Með formi verksins ásamt áferð og lit sellulósans veldur verkið sjónhverfingu þar sem erfitt er að greina hvort um tví- eða þrívídd er að ræða. Veggmyndir Svövu og frístandandi skúlptúrar kallast á við byggingarlist og málverkahefð. Geometrísk form eru í fyrirrúmi ásamt því að litur leikur stórt hlutverk. Með verkunum sínum vitnar listamaðurinn í mínimalískar hefðir en tekur þó snúning á þær með því að leika sér að óræðni efnis og forms. 

Ásgrímur Jónsson er einn frumkvöðull íslenskrar myndlistar. Merkasta framlag hans eru landslags- og þjóðsagnamyndir þar sem túlkun birtunnar í náttúrunni er helsta viðfangsefnið. Í mörgum verkum hans gætir impressjónískra áhrifa.

Árið 2003 skrásetti listamaðurinn fjölda húsa í Reykjavík með því að ljósmynda framhliðar þeirra. Eins og í mörgum öðrum myndröðum hans af afmörkuðum náttúrufyrirbærum fjallar hann hér um ólík mörk manns, menningar og náttúru. Borgir eru hreyfiafl og taka stöðugum breytingum og því er verkið ákveðin stöðutaka af ákveðnum stað og stund. Nú, tuttugu árum síðar, myndi þetta upplegg líklega líta öðruvísi út.

Verkið er frá því snemma á ferli Gjörningaklúbbsins. Vídeóið er skrásetning gjörnings þar sem unnið var með lifandi skúlptúr og að auki koma fjórar ljósmyndir af skúlptúrunum fullgerðum. Nakinn kvenlíkami er undirstaða fjögurra fagurskreyttra veislurétta, súkkulaðiköku, rjómatertu, glassúrköku og brauðtertu. Margendurtekin hlutgerving kvenlíkamans í þágu listarinnar er hér til umfjöllunar á gamansaman en gagnrýninn hátt. Um leið er dregið fram annað minni úr listasögunni, áminningin um dauðleika mannsins.

Í verki sínu skeytir Finnur Arnar saman tveimur vídeóum, þar sem stöðug myndavél fangar valið sjónarhorn nokkra hríð án klippingar. Annað myndskeiðið er uppstillt og sýnir manneskju en hitt er tekið undir berum himni í óröskuðu landslagi. Annarsvegar er fylgst með sofandi stúlku og hins vegar horft niður kletta Látrabjargs, þar sem maður sér fljúgandi fugla og haf í bakgrunni. Náttúran sem verkin lýsa virðist flökta á milli ytra landslags og innri vitundar, milli eilífrar hringrásar veraldarinnar og hverfulleika mannsins.

Í verkaröð sinni skeytir Finnur Arnar hverju sinni saman tveimur vídeóum, þar sem stöðug myndavél fangar valið sjónarhorn nokkra hríð án klippingar. Annað myndskeiðið er uppstillt og sýnir manneskju en hitt er tekið undir berum himni í óröskuðu landslagi. Í verkunum tveimur er annars vegar fylgst með sofandi stúlku og horft niður kletta Látrabjargs, hins vegar sjáum við skýjafar yfir hálendisauðn við hlið vangamyndar karlmanns og uppstoppaðs fálka. Náttúran sem verkin lýsa virðist flökta á milli ytra landslags og innri vitundar, milli eilífrar hringrásar veraldarinnar og hverfulleika mannsins.

Verkið er staðsett við Tjörnina.Friðarsteinn frá Hiroshima er staðsettur  við grasflöt við suðvesturhorn Tjarnarinnar þar sem árleg kertafleyting fer fram til að minnast þeirra sem létust í kjarnorkusprengingum á Hiroshima 6. ágúst og Nagasaki þann 9. ágúst 1945. Verkið er gjöf frá Samtökunum Stone for Peace Association of Hiroshima sem stofnuð voru 1991 af fyrrverandi framkvæmdastjóra járnbrautalestanna í Hiroshima þegar sprengjunni var varpað. Verkið er gert úr steini sem var notaður í undirstöður járnbrautateinanna en skipt var út á sínum tíma og hafa hátt í hundrað ríki þegið slíka steina að gjöf. Í þá er höggvin gyðja miskunnseminnar, sem kallast "Kannon" á japönsku, auk letursins "From Hiroshima". Steinninn lá 200 metra frá miðju sprengingarinnar. Sérstaklega er tilgreint í greinargerð um Friðarstein frá Listasafni Reykjavíkur að hann sé algjörlega hættulaus og að mælingar á geislavirkni sýni að hún sé langt innan þeirra marka sem miðað sé við.

Verkið er staðsett á mótum Guðbrandsgötu og Birkimels.Verkið sýnir tuttugu eldloga steypta úr bronsi sem standa upp úr náttúrulegu bergi. Grjótið er sótt í fjöruna í Vestmannaeyjum þar sem listamaðurinn hefur vinnustofu. Verkið er minnisvarði um samstarf NATO-þjóðanna 19 og sögulegan fund þeirra með Rússlandi í Reykjavík í mars árið 2002. Verkið var gert þegar kalda stríðið virtist yfirstaðið, þegar útlit var fyrir að Atlantshafsbandalagið og Rússland yrðu samstarfsaðilar eftir að stirt hafði verið á milli allt frá lokum seinna stríðs. Með tilliti til atburða undanfarinna ára virðist þó sem enn sé þess langt að bíða að sættir og samstarf séu í sjónmáli.  

Verkið er staðsett í Bankastræti.Rætur samanstendur af tveimur manneskjum er standa hvor andspænis annarri. Þær eru ekki heilar heldur í einhvers konar fjötrum fyrir neðan mitti. Kannski standa þær inni í stöplinum sínum? Hendur eru með síðum og önnur mannveran lýtur höfði en hin horfir upp. Mörg verka Steinunnar er að finna á opinberum vettvangi og sýna þau flest manneskju í fullri stærð sem ýmist býður náttúruöflunum birginn eða stendur hokin og umkomulaus og fær áhorfandann til að íhuga einmanaleika manneskjunnar. Sparisjóður Reykjavíkur og nágrennis (SPRON) gaf Reykvíkingum Rætur sem stendur neðarlega í Bankastræti.

Collection