Reykjavík Art Walk App

Mannlýsingar Birgis eru sóttar orðrétt í ritaðar heimildir. Hann dró í verkum sínum fram myndræna texta þar sem löngu horfnir einstaklingar koma manni ljóslifandi fyrir sjónir. Þessi textaverk setti hann síðan upp í formi mannamynda og valdi ólíka liti fyrir texta og bakgrunn. Litina byggði Birgir á sérstöku kerfi lita sem hann kallaði „séríslenska“ og spann upp úr litrófi fornmuna sem hann skoðaði á Þjóðminjasafninu. Um leið lék hann sér þá að fáránleika þeirrar hugmyndar að kenna liti eða aðra sammannlega skynjun við þjóðerni.  

Birgir Andrésson gerði portrettmyndir af hestum fyrir áeggjan Gunnars Dungals, hestamanns og listfrömuðs, og studdist þá meðal annars við lýsingar dómnefnda á hestamannamótum. Orðin eru svo lýsandi að hér þarf ekki myndir til.

Tvær stórar teikningar sýna okkur einhvers konar frásögn. Þarna eru myndir sem tengjast sín á milli, eins og minningar eða hugsanir. Verkið heitir „Tækniteikning“ og minnir á skýringarmynd af einhvers konar búnaði eða kerfi. Það er nokkurs konar kort af hugmyndaheimi þar sem eitt leiðir sjálfkrafa af öðru. 

Í myndbandsverkinu er vera skorin upp og svart slím fjarlægt úr henni. Á miðöldum trúðu menn því að líkaminn framleiddi svart gall sem réði andlegri heilsu og mátti það ekki fyrirfinnast í of miklum mæli. Á forngrísku mynda orðin „svart“ og „gall“ [melancholia] bókstaflega hugtakið þunglyndi. 

Í fljótu bragði virðast lágmyndir Svövu þungar og massífar en þær eru í raun fisléttar. Þær eru úr pappírsbeðmi, eða sellulósa, og ljáir listamaðurinn þeim lit með litadufti. Við gerð verksins notar hún form skorin út í frauðplast þar sem skipulagðar formfléttur eru lagðar upp eftir fyrirfram gerðum áætlunum. Með formi verksins ásamt áferð og lit sellulósans veldur verkið sjónhverfingu þar sem erfitt er að greina hvort um tví- eða þrívídd er að ræða. Veggmyndir Svövu og frístandandi skúlptúrar kallast á við byggingarlist og málverkahefð. Geometrísk form eru í fyrirrúmi ásamt því að litur leikur stórt hlutverk. Með verkunum sínum vitnar listamaðurinn í mínimalískar hefðir en tekur þó snúning á þær með því að leika sér að óræðni efnis og forms. 

Ásgrímur Jónsson er einn frumkvöðull íslenskrar myndlistar. Merkasta framlag hans eru landslags- og þjóðsagnamyndir þar sem túlkun birtunnar í náttúrunni er helsta viðfangsefnið. Í mörgum verkum hans gætir impressjónískra áhrifa.

Árið 2003 skrásetti listamaðurinn fjölda húsa í Reykjavík með því að ljósmynda framhliðar þeirra. Eins og í mörgum öðrum myndröðum hans af afmörkuðum náttúrufyrirbærum fjallar hann hér um ólík mörk manns, menningar og náttúru. Borgir eru hreyfiafl og taka stöðugum breytingum og því er verkið ákveðin stöðutaka af ákveðnum stað og stund. Nú, tuttugu árum síðar, myndi þetta upplegg líklega líta öðruvísi út.

Collection