Á ljósmyndinni er laser-skanni sem er staðsettur í Grímsvötnum á Vatnajökli. Hann er notaður til þess að fylgjast með hreyfingum í ísnum á þessu síbreytilega svæði. Anna notar listsköpun til þess að fylgjast með því hvernig vísindamenn skoða, mæla og skrásetja náttúruna.   

Samspil vísinda og lista ræður formi verksins sem fylgir legu vatns í gígnum sem varð til við gos í Grímsvötnum árið 2004. Gatið í miðju þess sýnir form gosefnis sem myndaði eyju í vatninu. Ofan á flekanum eru skjáir sem sýna þrjú ólík myndskeið; upptökur frá rannsóknarflugi yfir gosstöðvarnar í Grímsvötnum, bullandi leirhveri í Vatnajökli, og eldgosið 2004 þar sem fylgst er með framvindu þess og því breytingarferli sem fer af stað um leið og eldgosi lýkur og önnur öfl taka við. Anna tók sjálf þátt í flugferðunum sem farnar voru til að skrá ummerki gossins en árið 1997 byrjaði hún að taka þátt í leiðöngrum vísindamanna á Vatnajökul og skrá vinnu þeirra við mælingar og rannsóknir. Verkið endurspeglar áhuga hennar á skráningu náttúrunnar og vísindalegum vinnuaðferðum sem hluta af djúpstæðri löngun mannsins til að skilja og skilgreina náttúruna. 

Útsaumaður damaskdúkur sýnir nákvæmt landakort af Grímsvatnasvæðinu eins og það var 7. nóvember 2004. Hæðarlínur eru saumaðar með kontorsting og gígur sem myndaðist í gosi sem þá var nýafstaðið er saumaður með rauðu. Vélsaumað sikksakk-spor sýnir mælilínur flugvélar við radarmælingar á gígnum. Anna hefur fylgt vísindamönnum í rannsóknarleiðöngrum, skoðað rannsóknaraðferðir þeirra ásamt því að safna efni sem hún nýtir í listaverk af fjölbreyttum toga. Þetta saumaða kort innsiglar samruna hlutlægra vísinda og listrænnar sköpunar.   

Í myndröðinni Heimsókn beinist stækkunarglerið að landamærum þess náttúrulega og menningarlega. Með því að stilla saman augnablikum þar sem maðurinn er á einhvern hátt gestkomandi í sínu heimalandi, koma í ljós ýmsar myndir sem endurspegla veruleika okkar. Þetta er eilíf glíma við að myndgera ýmsa huglæga þætti tilverunnar og finna fyrir þá viðeigandi sjónrænt tjáningarform. 

Myndaröðin sýnir listakonuna með munstraða svuntu, hægláta konu við þá hversdagslegu athöfn að hella kaffi í bolla. Örlæti hennar er þó með þeim hætti að upp úr flóir og það skapast eins konar hættuástand. Svipað ástand og þegar konur kölluðu á athygli og fóru fram á jöfn tækifæri á við karla. Togstreitan á milli einkalífs og utanaðkomandi væntinga samfélagsins er endurtekið stef í verkum frá fyrri hluta ferils Önnu. Þá ákvað hún sem ung móðir að afmarka efnisval sitt við það sem var til staðar inni á heimilinu og breytti þannig aðstæðum sem almennt var litið á sem heftandi í kjörlendi sinnar listrænu sköpunar.

Í myndlist Önnu Líndal mætast ólíkir þræðir hugmynda og úrvinnslu sem byggja á tveimur megin viðfangsefnum: annars vegar togstreitu á milli einkalífs og utanaðkomandi væntinga, og hins vegar löngun mannsins til að skilja og greina náttúruna í gegnum mælingar. Togstreitan á milli einkalífs og samfélagslegrar stöðu er einkum sýnileg í verkum frá fyrri hluta ferilsins þegar hún afmarkaði efnisval við það sem var til staðar inni á heimilinu og gerði heimilið að kjörlendi sköpunar. Á síðari árum hefur Anna  tekist á við þrá mannsins til að skilja náttúruna með verkum sem hún byggir að miklu leyti á eigin reynslu af því að dvelja í óbyggðum og taka þátt í rannsóknarleiðöngrum vísindamanna.

Collection

Work