D36 Steinunn Önnu­dóttir: Non plus ultra

Í verkum sínum fæst Steinunn við málverkið í víðum skilningi, rannsakar efniseiginleika þess og birtingarmyndir í sögu og samtíma. Allt frá fornöld hefur málverkið meðal annars verið notað til að líkja eftir raunveruleikanum og blekkja augað. Vísað hefur verið í málverkið sem glugga í aðra vídd. Sýning Steinunnar Önnudóttur er eins konar kyrralífsmynd, bæði málverk og innsetning í senn. Í eltingarleiknum við raunveruleikann ber á átökum milli efnis og ásetnings.

Steinunn nálgast verkið á forsendum málverksins þar sem hún teygir á hugtakinu að formi, efni og áferð.

Steinunn fæst við málverkahefðina í víðum skilningi og rannsakar efniseiginleika og birtingarmyndir í sögu og samtíma. Hún veltir fyrir sér raunveruleika og eftirmynd, því sem er og því sem þykist vera. Getur eitthvað verið, án þess að vera til í raun og veru? Hversu raunsönn þarf eftirmynd að vera? Er nóg að setja fram staðgengil til að veita hugmynd brautargengi? Ásamt því að velta þessum spurningum fyrir sér býður Steinunn áhorfendum að verða sjálf að viðfangi í málverkinu um leið og þau ganga inn í rýmið.

Titill sýningarinnar vísar í forna heimsmynd Grikkja og Rómverja sem töldu að heimurinn endaði handan Gíbraltarsunds. „Non plus ultra" er latína og þýðir „ekkert handan þessa staðar“. Með titlinum vísar Steinunn í það sem við sjáum ekki. Hvað er handan hins sýnilega heims? 

Steinunn (f. 1984) útskrifaðist með BA í myndlist frá Gerrit Rietveld Academie í Amsterdam árið 2011 og lauk einnig BA í grafískri hönnun frá sama skóla árið 2009. Steinunn hefur haldið einkasýningar og tekið þátt í samsýningum hér á landi og erlendis. Árið 2014 stofnaði Steinunn sýningarrýmið Harbinger og hefur starfrækt það síðan. 

Sýningaröðin í D-sal hóf göngu sína árið 2007. Hér er efnilegum listamönnum, sem hafa mótandi áhrif á íslenska myndlistarsenu, boðið að halda sína fyrstu einkasýningu í opinberu safni..