Ásmundur Sveinsson

Erró

Í þessu verki má segja að Guðrún Hrönn takist á við mörk myndlistar og nytjahluta. Verkið samanstendur af hillum sem er raðað upp á vegg eftir strangri reglu. Hún brýtur upp formfestuna með kögri, eins og finna má á lampaskermum, gardínum eða öðrum húsgögnum, sem ljáir þeim skrautlegan eða kitsch blæ. Guðrún Hrönn spyr sig spurninga um eðli og stöðu listarinnar. Líta má á skrautið í verkinu sem sjónrænt eða tilfinningalegt andsvar við skilvirkni hillanna. Um leið er verkið í augljósu samtali við mínimalíska arfleifð með sín ópersónulegu og iðnframleiddu verk. Jafnvel má skynja feminískan snúning á annars karllægri hefð. Listamaðurinn varpar fram hlutum á nýstárlegan hátt og gefur áhorfendum ástæðu til vangaveltna og nánari skoðunar. 

Þetta verk var unnið sumarið 1979, með sömu aðferð og listamaðurinn notaði sem barn þegar hann þurrkaði blóm. Í heildina gerði Eggert um 60-70 blómaþrykk þetta sumar en þau sem ekki heppnuðust var hent. Hann kom þeim fyrir inn á milli minni vatnslitaarka, setti u.þ.b. 10 stk af sömu plöntutegund á milli arkanna. Úr þessu urðu sjö bækur sem bundnar voru í Hollandi haustið 1979 og afrakstur vinnunar var sýndur á Suðurgötu 7 í janúar árið 1980. Eggert valdi bestu myndirnar af stærri verkunum og lét prenta í bók sem gefin var út í 100 árituðum eintökum og prentuð í Hollandi árið 1981.  

Veturinn 1921-1922 hjó Ásmundur út gosbrunn í sænskan marmara. Myndefnið var hafmey en Ásmundur gerði nokkrar útfærslur af þessari veru á námsárunum og líkjast þær mjög vatnadísunum sem algengar eru í gosbrunnum Carls Milles, læriföður Ásmundar.

Teikningar Guðjóns sýna búslóð sem raðað er haganlega saman til flutnings. Listamaðurinn beinir sjónum að sköpunargleði daglegs lífs, þegar hugvit, rýmiskennd og einhvers konar fagurfræði fara saman. Guðjón tekur gjarnan fyrir byggingarrými, verkfæri og húsgögn og veltir fyrir sér hlutverki þeirra og hliðstæðum við mannslíkamann. Hann vinnur ýmist í teikningar eða skúlptúr. 

Collection