Reykjavík Art Walk App

Árið 1986 var Erró boðið að koma með tillögu að skreytingu á tveimur veggjum í bóka- og fjölmiðlunarsafni Cité des Sciences et de l’Industrie (Vísinda- og iðnaðarmiðstöðvarinnar) í París. Verkin áttu að tengjast vísindum og tækni. Erró kom með tvær tillögur í formi tveggja stórra klippimynda. Önnur þeirra var um vísindaskáldskap, en þótt hún væri stórbrotin og fögur var hún ekki samþykkt þar sem hún þótti ekki henta staðnum. Nokkrum árum seinna tók listamaðurinn aftur fram klippimyndina sem hafði verið hafnað og málaði eftir henni stórt málverk fyrir framtíðarlistasafn Errós í Reykjavík. Í þessu dýnamíska víðáttumálverki („scape“) er rýmið mettað yfirspenntum, ærslafullum og árásargjörnum ofurmennum, geimhetjum, stjörnustríðsfólki og skrímslum sem Erró fékk að láni hjá bandarískum teiknimyndasöguhöfundum á borð við Jack Kirby. Málverkið er eins konar samansafn allra þeirra teiknimyndafígúra sem orðið hafa á vegi listamannsins, en Erró notaði myndefni myndasögublaðanna í fyrsta sinn í verk sín á árunum 1963–64 þegar hann dvaldist í New York. 

Með þessu pólitíska málverki brást Erró við tillögu Alains Jouffroy að heiðra minningu málarans Topino-Lebrun sem málaði mynd af Dauða Cajusar Grakkusar Babeuf árið 1797, eins af frumkvöðlum sósíalismans. Napoleon Bonaparte lét hálshöggva málarann árið 1801 fyrir upplognar sakir um tilræði við sig. Harmræn endalok Topino-Lebrun varð Erró innblástur og tenging við nýliðna atburði – dauða sósíalistans og forsetans Salvadors Allende í valdaráni hersins í Síle árið 1973. Erró notar rýtinginn og öxina úr málverki Topino-Lebrun og til að treysta bakgrunn myndbyggingarinnar býr hann til fjarvídd úr súlnagöngum sem ættuð eru frá Hans Vredeman de Vries. Að öðru leyti notar hann myndir héðan og þaðan, myndir úr hversdagsleikanum, teiknimyndir, áróðursveggspjöld og teikningar úr blöðum.

Málverkið er hluti af myndasyrpu Errós, Listasagan, þar sem hann skeytir saman brotum úr verkum þekktra listamanna módernismans (Picasso, Miró, Matisse o.fl.) í anda víðáttumynda („scape“). Ólíkt öðrum verkum í sömu seríu, safnar hann í þessu málverki saman portrettum af listamönnum sem tengjast sömu liststefnu, verkum eftir þýska expressjónista à borð við Bechmann, Dix, Felixmüller, Grosz, Kirchner, Kokoschka, Schiele o.fl. Allt hráefnið í myndina fann Erró í bók Frands Withford, Expressionist Portrait (1987), sem hann keypti á þýsku listasafni. Myndbyggingin hvílir á eins konar sveifluformi, „járnneti“ – teiknað með tölvu – sem heldur saman öllum myndunum með mikilli bylgjuhreyfingu. Það er eins og netið hafi veitt allar þessar myndir fortíðarinnar upp úr fljóti minninganna og sýni þær nú á yfirborði myndflatarsins.

Collection