Anna Rún teflir saman tækni og náttúru í sköpunarferli sínu en hún er stöðugt að skoða og hlúa að stöðu manneskjunnar innan og gagnvart náttúrunni. Í verkinu Hringfarar gerir hún tilraun til að trufla skynjun fólks á rýminu. Úr verður gjörningur trjáa, hálfgerður dans, sem áhorfandinn tekur þátt í. Hún kemur með náttúruna inn í sýningarrýmið, og er ófyrirséð í upphafi hvernig innsetningin muni þróast. Trén eru fengin úr ferli eðlilegrar grisjunar. Náttúruleg hringrás heldur áfram og við tekur hrörnunarferli sem er í fullum gangi frammi fyrir augum áhorfenda. 

Verkið er í senn náttúrulegt og manngert. Íslenskt grjót hefur verið þakið mismunandi hvítum efnum sem ljá grjótinu nýja áferð. Hvít náttúran umbreytist með tímanum fyrir tilverknað vökvunarkerfis sem nærir umbreytta náttúruna með ólíkum litablöndum. Efnislegur gjörningur á sér stað og verkin verða síbreytileg í ósjálfráðri atburðarás.

Collection

Work