Ásmundur Sveinsson

Erró

Kjarval

Uppruna forystufjár má rekja til þingeysks hulduhrúts sem blandaðist venjulegu sauðfé í öndverðu. Féð býr yfir eiginleikum og gáfum sem eru óþekktar í nokkru öðru sauðfjárkyni í víðri veröld. Eðli forystufjár er að leiða fjárhópinn, eins og nafnið bendir til. Það sér fyrir veður og ratvísi þess er óbrigðul, eiginleikar sem voru ómetanlegir við vetrarbeit á árum áður.Geta forystufjár til að leiða hjörð sína í gegnum hríðarstorm og myrkur í öruggt skjól bjargaði lífum manna og dýra. Nú er forystufjárstofninn um 1400 dýr.

Verkið er staðsett á lóð Þingholtstrætis 7.Listaverkið er minningarreitur til heiðurs kvenréttindakonunni Bríeti Bjarnhéðinsdóttur. Fremur en að gera hefðbundna styttu af Bríeti kaus listakonan Ólöf Nordal að skapa umhverfislistaverk þar sem fólk getur komið samann og hugleitt söguna. Í brekkunum í kringum granítplötuna er hægt að standa og sitja í hring og lítill hóll í horni garðsins er hugsaður sem ræðupallur.Listaverkið er unnið út frá veggteppi er Bríet saumaði handa dóttur sinni, Laufeyju Valdimarsdóttur, með eftirfarandi ljóði sem talið er að Bríet hafi sjálf ort: „Stígðu ófeimin stúlka upp og stýrðu klæði, yfir geiminn yfir græði, allan heiminn skoða í næði.“ Bríeti dreymdi um frelsi til handa dóttur sinni en brýningin í textanum á jafnt við í dag og á hennar dögum.Bríet Bjarnhéðinsdóttir (1856–1940) hefur verið kölluð leiðtogi íslenskrar kvennabaráttu. Hún hóf útgáfu Kvennablaðsins árið 1895 en það rit var einn helsti boðberi kvenréttinda og helsti fréttamiðill kvenna á þeim árum. Árið 1907 gekkst Bríet fyrir stofnun Kvenréttindafélags Íslands og var formaður þess til ársins 1926. Þegar konur í Reykjavík fengu kosningarétt og kjörgengi til bæjar- og sveitarstjórna árið 1908 gekkst Bríet fyrir því að öll kvenfélög í Reykjavík bundust höndum saman á árunum 1908–16 og buðu fram sérstaka kvennalista. Árið 1890 settist Bríet að með fjölskyldu sinni í timburhúsi við Þingholtsstræti 18 og bjó þar til dauðadags (það hús hefur nú vikið fyrir öðru og stærra húsi). Í Þingholtunum og næsta nágrenni bjuggu einnig margar þeirra kvenna sem komu við sögu kvenréttindabaráttunnar í upphafi 20. aldar, enda náði bærinn ekki út fyrir Kvosina í þá daga. Þingholtsstræti er því réttnefnd kvenréttindagata borgarinnar.Minningarreiturinn er sameiginlegt verkefni Kvennasögusafns Íslands, Listasafns Reykjavíkur og Umhverfissviðs Reykjavíkur en að auki komu Kvenréttindafélag Íslands, Kynjafræðideild Háskóla Íslands, Bríet, og femínistafélagið að verkefninu. Alþingi og borgarstjórn Reykjavíkur styrktu verkefnið fjárhagslega og Reykjavíkurborg lagði til opið rými í miðborginni fyrir minningarreitinn.Listaverkið er minningarreitur til heiðurs kvenréttindakonunni Bríeti Bjarnhéðinsdóttur. Fremur en að gera hefðbundna styttu af Bríeti kaus listakonan Ólöf Nordal að skapa umhverfislistaverk þar sem fólk getur komið samann og hugleitt söguna. Í brekkunum í kringum granítplötuna er hægt að standa og sitja í hring og lítill hóll í horni garðsins er hugsaður sem ræðupallur.Listaverkið er unnið út frá veggteppi er Bríet saumaði handa dóttur sinni, Laufeyju Valdimarsdóttur, með eftirfarandi ljóði sem talið er að Bríet hafi sjálf ort: „Stígðu ófeimin stúlka upp og stýrðu klæði, yfir geiminn yfir græði, allan heiminn skoða í næði.“ Bríeti dreymdi um frelsi til handa dóttur sinni en brýningin í textanum á jafnt við í dag og á hennar dögum.Bríet Bjarnhéðinsdóttir (1856–1940) hefur verið kölluð leiðtogi íslenskrar kvennabaráttu. Hún hóf útgáfu Kvennablaðsins árið 1895 en það rit var einn helsti boðberi kvenréttinda og helsti fréttamiðill kvenna á þeim árum. Árið 1907 gekkst Bríet fyrir stofnun Kvenréttindafélags Íslands og var formaður þess til ársins 1926. Þegar konur í Reykjavík fengu kosningarétt og kjörgengi til bæjar- og sveitarstjórna árið 1908 gekkst Bríet fyrir því að öll kvenfélög í Reykjavík bundust höndum saman á árunum 1908–16 og buðu fram sérstaka kvennalista. Árið 1890 settist Bríet að með fjölskyldu sinni í timburhúsi við Þingholtsstræti 18 og bjó þar til dauðadags (það hús hefur nú vikið fyrir öðru og stærra húsi). Í Þingholtunum og næsta nágrenni bjuggu einnig margar þeirra kvenna sem komu við sögu kvenréttindabaráttunnar í upphafi 20. aldar, enda náði bærinn ekki út fyrir Kvosina í þá daga. Þingholtsstræti er því réttnefnd kvenréttindagata borgarinnar.Minningarreiturinn er sameiginlegt verkefni Kvennasögusafns Íslands, Listasafns Reykjavíkur og Umhverfissviðs Reykjavíkur en að auki komu Kvenréttindafélag Íslands, Kynjafræðideild Háskóla Íslands, Bríet, og femínistafélagið að verkefninu. Alþingi og borgarstjórn Reykjavíkur styrktu verkefnið fjárhagslega og Reykjavíkurborg lagði til opið rými í miðborginni fyrir minningarreitinn.Listaverkið er minningarreitur til heiðurs kvenréttindakonunni Bríeti Bjarnhéðinsdóttur. Fremur en að gera hefðbundna styttu af Bríeti kaus listakonan Ólöf Nordal að skapa umhverfislistaverk þar sem fólk getur komið samann og hugleitt söguna. Í brekkunum í kringum granítplötuna er hægt að standa og sitja í hring og lítill hóll í horni garðsins er hugsaður sem ræðupallur.Listaverkið er unnið út frá veggteppi er Bríet saumaði handa dóttur sinni, Laufeyju Valdimarsdóttur, með eftirfarandi ljóði sem talið er að Bríet hafi sjálf ort: „Stígðu ófeimin stúlka upp og stýrðu klæði, yfir geiminn yfir græði, allan heiminn skoða í næði.“ Bríeti dreymdi um frelsi til handa dóttur sinni en brýningin í textanum á jafnt við í dag og á hennar dögum.Bríet Bjarnhéðinsdóttir (1856–1940) hefur verið kölluð leiðtogi íslenskrar kvennabaráttu. Hún hóf útgáfu Kvennablaðsins árið 1895 en það rit var einn helsti boðberi kvenréttinda og helsti fréttamiðill kvenna á þeim árum. Árið 1907 gekkst Bríet fyrir stofnun Kvenréttindafélags Íslands og var formaður þess til ársins 1926. Þegar konur í Reykjavík fengu kosningarétt og kjörgengi til bæjar- og sveitarstjórna árið 1908 gekkst Bríet fyrir því að öll kvenfélög í Reykjavík bundust höndum saman á árunum 1908–16 og buðu fram sérstaka kvennalista. Árið 1890 settist Bríet að með fjölskyldu sinni í timburhúsi við Þingholtsstræti 18 og bjó þar til dauðadags (það hús hefur nú vikið fyrir öðru og stærra húsi). Í Þingholtunum og næsta nágrenni bjuggu einnig margar þeirra kvenna sem komu við sögu kvenréttindabaráttunnar í upphafi 20. aldar, enda náði bærinn ekki út fyrir Kvosina í þá daga. Þingholtsstræti er því réttnefnd kvenréttindagata borgarinnar.Minningarreiturinn er sameiginlegt verkefni Kvennasögusafns Íslands, Listasafns Reykjavíkur og Umhverfissviðs Reykjavíkur en að auki komu Kvenréttindafélag Íslands, Kynjafræðideild Háskóla Íslands, Bríet, og femínistafélagið að verkefninu. Alþingi og borgarstjórn Reykjavíkur styrktu verkefnið fjárhagslega og Reykjavíkurborg lagði til opið rými í miðborginni fyrir minningarreitinn.

Verkið er staðsett Í fjöru fyrir neðan Skeljatanga í Skerjafirði.Geirfugl Ólafar er úr álii og er eftirlíking hins útdauða geirfugls. Verkið stendur á hnullungi úti fyrir fjörunni og vísar til Eldeyjar, þar sem síðustu tveir geirfuglarnir á Íslandi eru taldir hafa verið drepnir árið 1844. Íslendingar drápu parið fyrir erlendan safnara sem bauð háar upphæðir. Hann stendur á skeri í Skerjafirðinum og var upphaflega komið þar fyrir sem hluta af afmælissýningunni Strandlengjan sem Myndhöggvarafé Reykjavíkur stóð fyrir árið 1998. Reykjavíkurborg festi kaup á verkinu árið 2000 og var því þá komið fyrir á ný aá sama stað og stendur þar enn. Á bak við listaverkið Geirfugl býr margþætt merking sem sýnir skoðun Ólafar á þjóðarvitund íslendinga og þjóðararfleiðinni. Geirfugl Ólafar ì Skerjafirðinum horfir til Eldeyjar og bendir því áhorfandanum á vettvang „glæpsins“. Hann er ennframur steyptur úr áli, þeim málmi sem Íslendingar hafa fórnað miklum náttúruauðlindum til þess að framleiða.  

Collection

 -------------------------------------------------------------------education-------------------------------------------------------------------MFA          Yale University, New Haven, Connecticut.MFA          Cranbrook Academy of Art, Bloomfield Hills, Michigan. Diploma      The Icelandic College of Art and Craft, Reykjavik--------------------------------------------------------------------solo exhibitions--------------------------------------------------------------------2005    Iceland Specimen Collection. Gallery i8. Reykjavik        Coming Soon. With Kelly Parr. Bad Taste Gallery. Reykjavík        Cock´s Egg II. ASI-Art Museum, Reykjavik, Iceland2004    Cock´s Egg I.  Safnasafnið, Svalbardseyri2003    Foalds.  National University Library of Iceland, Reykjavik2002    Gold. Gallery Hlemmur, Reykjavik2001    Burp. The Living Art Museum, Reykjavik1999    nordAl.   Kopavogur Art Gallery, Kopavogur1998    Corpus dulcis.  Gallery i8, Reykjavik1996    White Ravens. The Living Art Museum, Reykjavik1994    Selfportait.   Gerduberg Culture Center, Reykjavik--------------------------------------------------------------------group exhibitions (selected)--------------------------------------------------------------------2005    Monsters. Akureyri Art Museum. Akureyri2004    Paralelle 64. Espace d´art Contemporain Gustave Fayet,        Sérignan        Polis. Galerie Sztuki Wspoczesnej, Wroclaw        Arts Contemporani de Islandia - Des dels confins de la terra.         La Capella, Barcelona.2003    Icelandic Photography – Retrospective. Moscow House of         Photography, Moscow        New times in Icelandic Photography. Kjarvalsstadir Reykjavik        Over the Bridge of Optimism. Reykjavik Art Gallery -        Hafnarhus,Reykjavik        Ecce Femina. Reykjavik Art Gallery - Hafnarhus, Reykjavik        This is what I want to see! Gerduberg Culture Center,        Reykjavik2002    this.is not...  Lorna, Vesturport, Reykjavik        ÄTbART – ögats och bordets fjörder.  The Nordic House,        Reykjavik        Art Brussel.  Gallery i8, Brussel        This is what I want to see! Gerduberg Culture Center,        Reykjavik2001    The Kitchen.  Reykjavik Sculptors Society, Reykjavik        Ferdafuda.  Galleri Slunkariki, Isafjordur        Light Nights.  Kaupfélag Húnvetninga, Hvammstangi2000    The Seven Virtues in Ancient and Modern Times. Stekkjargjá,        Þingvellir        The Seven Virtues in Ancient and Modern Times. Akureyri        Art Museum, Akureyri        Pictures on an Exhibition.  Listasafn Reykjavikur –         Hafnarhus, Reykjavik1999    The New Fin-de-Siécle Generation.  The National        Gallery, Reykjavik        Land. Árness Art Museum, Selfoss1998    Where Currents Meet.  Kjarvalsstadir, Reykjavik        The Coastline.  Reykjavik Art Festival, Reykjavik        Under the Flesh.  The Living Art Museum, Reykjavik--------------------------------------------------------------------honors--------------------------------------------------------------------Richard Serra Award. National Gallery of Iceland, Reykjavik. 2005Myndstef. 2005The Iceland Department of Culture: Naional Artists Fellowship, 2001, 2000,1998.Sjova-Almennar Culture Award.  Sjova-Almennar, Reykjavik. 1999The Iceland Department of Culture: The Gudmunda Kristinsdóttir Memorial Award. 1999Penninn Art Award. Penninn. Reykjavik 1998The Nordic Institute for Contemporary Art: NIFCA residency, Malongen,Stockholm. 1997    --------------------------------------------------------------------work in public possession--------------------------------------------------------------------The Town of Seltjarnarnes, SeltjarnarnesAlthingi: Iceland Parlament, ReykjavikHvammstangi Hospital, HvammstangiListasafn IslandsListasafn ReykjavikurSafn Art CollectionSPRON Art CollectionUniversity of Icleland Art CollectionCranbrook Academy of Art Museum  

Collection

Work