Verkið er staðsett í höggmyndagarði kvenna við tjörninaLandnámskonan er síðasta stóra verkið sem Gunnfríður mótaði árið 1955. Það er að mörgu leyti mjög lýsandi verk fyrir listakonuna. Forfeður, formæður og almennt kvenskörungar íslenskra sagna voru henni hugleiknar. Verkið tengist ef til vill óbeint minningu tveggja íslenskra kvenna, Hallveigar Fróðadóttur og Auðar djúpúðgu. Verkið vísar einnig til landnámskvenna í víðtækari merkingu og þá ekki síst til kvenna í heimi listanna, þar á meðal Gunnfríðar sjálfrar, fyrstu konunnar sem vann höggmyndir á Íslandi. Landnámskonan stendur bein og hnarreist og horfir fram fyrir sig. Það virðist ekki hafa verið Gunnfríði ofarlega í huga að glíma við formræn vandamál heldur reisir hún kyrrstæðan minnisvarða yfir þessa táknmynd frumkvöðla í kvennastétt og gengur að því verkefni með alvöru og lotningu fyrir viðfangsefninu.

Verkið er staðsett í Hljómskálagarðinum.Verkið Á heimleið eftir Gunnfríði Jónsdóttur var afhjúpað 8. maí 1947 í höggmyndagarði Sólheima í Grímsnesi. Myndin var gefin til minningar um Gunnar Ásgeirsson, stórkaupmann og sérstakan heimilisvin Sólheima. Í dag stendur höggmyndin í austanverðum Hljómskálagarðinum en þaðan kom hún frá gatnamótum Freyjugötu og Mímisvegar þar sem Ásmundarsalur stendur. Gunnfríður bjó og starfaði áður í því húsi er hún var gift myndhöggvaranum Ásmundi Sveinssyni. Á reitnum við Ásmundarsal þar sem verkið stóð áður stendur stöpull sem nefnist Gunnfríðarstöpull. Þar er sérstakt sýningarrými fyrir útilistaverk myndlistamanna sem fá að sýna verk sín í þrjá til fjóra mánuði í senn. Á heimleið er smágerð og fíngerð stytta af konu sem situr og virðist annað hvort nýsest eða við það að standa upp. Styttan er sérstaklega áhugaverð á að líta frá hlið en þá sést hversu hnarreist konan situr og áhorfandinn getur velt fyrir sér eftir hverju eða hverjum hún sé að bíða.

Collection

Fædd árið 1889 á Sæunnarstöðum í Húnavatnssýslu. Hún stundaði nám í Kvennaskólanum á Blönduósi og nam síðan fatasaum á Akureyri og þótti einkar liðtæk í þeirri iðn. Hún vann fyrir sæer mep saumaskap fyrst í Reykjavík en síðar í Kaupmannahöfn en þangað fluttist hún árið 1919.Á árunum 1921-26 var hún búsett í Stokkhólmi en 1926-29 bjó hún í París. Gunnfríður ferðaðist víða á þessum árum, heimsótti hún m.a Þýskaland, Ítalíu og Grikkland. 19331 urðu þáttaskil í lífi Gunnfríðar er hún hóf sjálfstæ höggmyndagerð með verkinu Dreymandi drengur. Hún var síðan við nám í höggmyndadeild Listaháskólans í Kaupmannahöfn um skamma hríð 1934. Þar kynntist hún eiginmanni sínum, Ásmundi Sveinssyni myndhöggvara.Nokkur af þekktustu verkum Gunnfríðar eru: Síldarstúlkurnar (1947), sem er eign Stokkhólmsborgar, Á heimleið (1947), Landsýn (1940) sem síðar var höggvin í granít og reist við Strandakirkju í Selvogi.Síldarstúlkurnar (1947), sem er eign Stokkhólmsborgar, Á heimleið (1947). Landsýn (1940) sem síðar var höggvin í granít og reist við Strandakirkju í Selvogi.Gunnfríður lést árið 1968.*Íslensk höggmyndlist 1900-1950, bls 32.

Collection

Work