Ólöf Nordal

Verkið er staðsett á lóð Þingholtstrætis 7. Listaverkið er minningarreitur til heiðurs kvenréttindakonunni Bríeti Bjarnhéðinsdóttur. Fremur en að gera hefðbundna styttu af Bríeti kaus listakonan Ólöf Nordal að skapa umhverfislistaverk þar sem fólk getur komið samann og hugleitt söguna. Í brekkunum í kringum granítplötuna er hægt að standa og sitja í hring og lítill hóll í horni garðsins er hugsaður sem ræðupallur. Listaverkið er unnið út frá veggteppi er Bríet saumaði handa dóttur sinni, Laufeyju Valdimarsdóttur, með eftirfarandi ljóði sem talið er að Bríet hafi sjálf ort: „Stígðu ófeimin stúlka upp og stýrðu klæði, yfir geiminn yfir græði, allan heiminn skoða í næði.“ Bríeti dreymdi um frelsi til handa dóttur sinni en brýningin í textanum á jafnt við í dag og á hennar dögum. Bríet Bjarnhéðinsdóttir (1856–1940) hefur verið kölluð leiðtogi íslenskrar kvennabaráttu. Hún hóf útgáfu Kvennablaðsins árið 1895 en það rit var einn helsti boðberi kvenréttinda og helsti fréttamiðill kvenna á þeim árum. Árið 1907 gekkst Bríet fyrir stofnun Kvenréttindafélags Íslands og var formaður þess til ársins 1926. Þegar konur í Reykjavík fengu kosningarétt og kjörgengi til bæjar- og sveitarstjórna árið 1908 gekkst Bríet fyrir því að öll kvenfélög í Reykjavík bundust höndum saman á árunum 1908–16 og buðu fram sérstaka kvennalista. Árið 1890 settist Bríet að með fjölskyldu sinni í timburhúsi við Þingholtsstræti 18 og bjó þar til dauðadags (það hús hefur nú vikið fyrir öðru og stærra húsi). Í Þingholtunum og næsta nágrenni bjuggu einnig margar þeirra kvenna sem komu við sögu kvenréttindabaráttunnar í upphafi 20. aldar, enda náði bærinn ekki út fyrir Kvosina í þá daga. Þingholtsstræti er því réttnefnd kvenréttindagata borgarinnar. Minningarreiturinn er sameiginlegt verkefni Kvennasögusafns Íslands, Listasafns Reykjavíkur og Umhverfissviðs Reykjavíkur en að auki komu Kvenréttindafélag Íslands, Kynjafræðideild Háskóla Íslands, Bríet, og femínistafélagið að verkefninu. Alþingi og borgarstjórn Reykjavíkur styrktu verkefnið fjárhagslega og Reykjavíkurborg lagði til opið rými í miðborginni fyrir minningarreitinn. Listaverkið er minningarreitur til heiðurs kvenréttindakonunni Bríeti Bjarnhéðinsdóttur. Fremur en að gera hefðbundna styttu af Bríeti kaus listakonan Ólöf Nordal að skapa umhverfislistaverk þar sem fólk getur komið samann og hugleitt söguna. Í brekkunum í kringum granítplötuna er hægt að standa og sitja í hring og lítill hóll í horni garðsins er hugsaður sem ræðupallur. Listaverkið er unnið út frá veggteppi er Bríet saumaði handa dóttur sinni, Laufeyju Valdimarsdóttur, með eftirfarandi ljóði sem talið er að Bríet hafi sjálf ort: „Stígðu ófeimin stúlka upp og stýrðu klæði, yfir geiminn yfir græði, allan heiminn skoða í næði.“ Bríeti dreymdi um frelsi til handa dóttur sinni en brýningin í textanum á jafnt við í dag og á hennar dögum. Bríet Bjarnhéðinsdóttir (1856–1940) hefur verið kölluð leiðtogi íslenskrar kvennabaráttu. Hún hóf útgáfu Kvennablaðsins árið 1895 en það rit var einn helsti boðberi kvenréttinda og helsti fréttamiðill kvenna á þeim árum. Árið 1907 gekkst Bríet fyrir stofnun Kvenréttindafélags Íslands og var formaður þess til ársins 1926. Þegar konur í Reykjavík fengu kosningarétt og kjörgengi til bæjar- og sveitarstjórna árið 1908 gekkst Bríet fyrir því að öll kvenfélög í Reykjavík bundust höndum saman á árunum 1908–16 og buðu fram sérstaka kvennalista. Árið 1890 settist Bríet að með fjölskyldu sinni í timburhúsi við Þingholtsstræti 18 og bjó þar til dauðadags (það hús hefur nú vikið fyrir öðru og stærra húsi). Í Þingholtunum og næsta nágrenni bjuggu einnig margar þeirra kvenna sem komu við sögu kvenréttindabaráttunnar í upphafi 20. aldar, enda náði bærinn ekki út fyrir Kvosina í þá daga. Þingholtsstræti er því réttnefnd kvenréttindagata borgarinnar. Minningarreiturinn er sameiginlegt verkefni Kvennasögusafns Íslands, Listasafns Reykjavíkur og Umhverfissviðs Reykjavíkur en að auki komu Kvenréttindafélag Íslands, Kynjafræðideild Háskóla Íslands, Bríet, og femínistafélagið að verkefninu. Alþingi og borgarstjórn Reykjavíkur styrktu verkefnið fjárhagslega og Reykjavíkurborg lagði til opið rými í miðborginni fyrir minningarreitinn. Listaverkið er minningarreitur til heiðurs kvenréttindakonunni Bríeti Bjarnhéðinsdóttur. Fremur en að gera hefðbundna styttu af Bríeti kaus listakonan Ólöf Nordal að skapa umhverfislistaverk þar sem fólk getur komið samann og hugleitt söguna. Í brekkunum í kringum granítplötuna er hægt að standa og sitja í hring og lítill hóll í horni garðsins er hugsaður sem ræðupallur. Listaverkið er unnið út frá veggteppi er Bríet saumaði handa dóttur sinni, Laufeyju Valdimarsdóttur, með eftirfarandi ljóði sem talið er að Bríet hafi sjálf ort: „Stígðu ófeimin stúlka upp og stýrðu klæði, yfir geiminn yfir græði, allan heiminn skoða í næði.“ Bríeti dreymdi um frelsi til handa dóttur sinni en brýningin í textanum á jafnt við í dag og á hennar dögum. Bríet Bjarnhéðinsdóttir (1856–1940) hefur verið kölluð leiðtogi íslenskrar kvennabaráttu. Hún hóf útgáfu Kvennablaðsins árið 1895 en það rit var einn helsti boðberi kvenréttinda og helsti fréttamiðill kvenna á þeim árum. Árið 1907 gekkst Bríet fyrir stofnun Kvenréttindafélags Íslands og var formaður þess til ársins 1926. Þegar konur í Reykjavík fengu kosningarétt og kjörgengi til bæjar- og sveitarstjórna árið 1908 gekkst Bríet fyrir því að öll kvenfélög í Reykjavík bundust höndum saman á árunum 1908–16 og buðu fram sérstaka kvennalista. Árið 1890 settist Bríet að með fjölskyldu sinni í timburhúsi við Þingholtsstræti 18 og bjó þar til dauðadags (það hús hefur nú vikið fyrir öðru og stærra húsi). Í Þingholtunum og næsta nágrenni bjuggu einnig margar þeirra kvenna sem komu við sögu kvenréttindabaráttunnar í upphafi 20. aldar, enda náði bærinn ekki út fyrir Kvosina í þá daga. Þingholtsstræti er því réttnefnd kvenréttindagata borgarinnar. Minningarreiturinn er sameiginlegt verkefni Kvennasögusafns Íslands, Listasafns Reykjavíkur og Umhverfissviðs Reykjavíkur en að auki komu Kvenréttindafélag Íslands, Kynjafræðideild Háskóla Íslands, Bríet, og femínistafélagið að verkefninu. Alþingi og borgarstjórn Reykjavíkur styrktu verkefnið fjárhagslega og Reykjavíkurborg lagði til opið rými í miðborginni fyrir minningarreitinn.